Żeby właściwie wykazać transakcje w rozliczeniach VAT, należy mieć prawidłowo wystawioną fakturę od zagranicznego partnera zarejestrowanego jako podatnik VAT UE. Taka faktura powinna zawierać między innymi numer podatnika z przedrostkiem literowym oznaczającym dany kraj (na przykład DE dla Niemiec, a FR dla Francji). Mniej oczywistą kwestią jest ustalenie, czy przepis ten znajduje zastosowanie w przypadku banków posiadających swoją siedzibę za granicą, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy pozew powinien zostać doręczony do siedziby zagranicznego banku, czy też dopuszczalne jest doręczenie go do jego oddziału, za pomocą którego prowadzi Umowy może zawierać także spółka jawna. Jak wiadomo, jest to twór fikcyjny, stworzony na potrzeby obrotu gospodarczego, a zatem jakaś osoba fizyczna, czyli człowiek, musi złożyć podpis na dokumencie, czy to papierowym czy elektronicznym w imieniu spółki. I teraz powstaje pytanie, kto może reprezentować spółkę jawną, a więc Oddział firmy zagranicznej w Polsce – podatki. Warto wiedzieć, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego zlokalizowany w Polsce nie jest odrębnym podmiotem podatkowym w stosunku do spółki-matki, a jej organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną częścią. Tak więc nie ma konieczności płacenia podatku dochodowego od osób prawnych. Od początku 2014 r. przedsiębiorców wystawiających faktury dla klientów zagranicznych obowiązują dokładnie takie same terminy, jak w przypadku transakcji krajowych. A więc fakturę trzeba wystawić najpóźniej do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę. Dokument księgowy można ponadto wystawić do manfaat salep pi kang shuang untuk flek hitam. Oddział zagranicznego przedsiębiorstwa w Polsce pozwala podmiotom zagranicznym na prowadzenie działalności gospodarczej w naszym kraju. Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność jako oddział zagranicznego przedsiębiorstwa w Polsce, po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. W związku z wieloma korzyściami, głównie na gruncie prawa podatkowego, coraz więcej cudzoziemców decyduje się na takie rozwiązanie. Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej przewiduje dwa warianty rejestracji oddziału zagranicznego w Polsce. Zależy to od tego czy przedsiębiorca pochodzi z państwa należącego do Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Jeżeli jest on obywatelem UE lub EOG to wówczas zgodnie z art. 85 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej może on założyć oddział zagranicznego przedsiębiorstwa w Polsce na takich samych warunkach jak polski obywatel. Natomiast założenie w Polsce oddziału przedsiębiorstwa zagranicznego znajdującego się poza UE jest możliwe, jeżeli kraj pochodzenia przedsiębiorstwa stosuje zasadę wzajemności, oznaczającą, że w danym państwie również może zostać utworzony oddział spółki polskiej. Wpis oddziału zagranicznego przedsiębiorstwa działającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie odpowiedniego wniosku. Wniosek o wpis oddziału składamy na urzędowych formularzach wraz z odpowiednimi załącznikami: KRS-W10– dotyczący podstawowych informacji odnośnie wnioskodawcy, ewentualnych danych pełnomocnika procesowego, siedziby i adresu oddziału w Polsce, przedsiębiorstwa zagranicznego dla którego tworzony jest oddział oraz roku obrotowego. KRS-WK-dotyczący osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego oraz osób wchodzących w skład organu nadzoru. KRS-WM– dotyczący przedmiotu działalności oddziału. Przedmiot działalności oddziału musi być zgodny z przedmiotem działalności przedsiębiorcy zagranicznego. KRS-WJ– dotyczący osób uprawnionych do reprezentowania oddziału przedsiębiorcy zagranicznego wraz z danymi takiej osoby. Przy zakładaniu oddziału istnieje bowiem obowiązek wyznaczenia osoby, która będzie reprezentowała spółkę w Polsce, jako, że sam oddział zagranicznego przedsiębiorstwa w Polsce nie jest niezależnym podmiotem prawa. Dodatkowo należy dołączyć stosowne pełnomocnictwo, zgodne z umową lub statutem zagranicznego przedsiębiorstwa oraz zgodne z istniejącymi w państwie przedsiębiorcy przepisami w raz z tłumaczeniem przysięgłym. umowy spółki, statutu lub innego aktu założycielskiego wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. dokumentu potwierdzający wpis do w zagranicznego rejestru jeśli podmiot jest wpisany do takiego rejestru wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. przedsiębiorcy zagranicznego o utworzeniu oddziału. Uchwała musi zawierać nazwę oddziału, wskazywać siedzibę oddziału, adres oraz osobę upoważnioną do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego w ramach oddziału. osoby upoważnionej do reprezentowania oddziału spółki zagranicznej. opłaty sądowej (350 zł). Wniosek składa się do sądu właściwego ze względu na siedzibę oddziału. Nazwa oddziału zagranicznego, powinna zawierać pełną nazwę przedsiębiorstwa zagranicznego, wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy (np. sp. z oraz dodaniem wyrazu- oddział w Polsce. Oddział zagranicznego przedsiębiorcy w Polsce jest niezależną organizacyjnie i finansowo częścią działalności prowadzonej przez cudzoziemca w Polsce. Taki oddział nie posiada jednak osobowości prawnej. Oznacza to, że wszelkie czynności prowadzone w oddziale jak np. nabycie mienia czy zawieranie umów są dokonywane w imieniu i na rzecz przedsiębiorstwa macierzystego. Mimo braku osobowości prawnej, oddział ma obowiązek prowadzenia odrębnej rachunkowości dla oddziału. Oddział zagranicznego przedsiębiorstwa w Polsce podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych jedynie od tych dochodów, które osiągnął na terenie Polski. Czytaj więcej: 1. PROFIL ZAUFANY ePUAP PRZY ZAKŁADANIU SPÓŁKI Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ 2. ZAKAZANE KODY PKD W SPÓŁCE Z 3. WNIOSEK O PRZYŚPIESZENIE ZMIAN W SPÓŁCE Z 4. ZMIANA DANYCH W SPÓŁCE Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ 5. REJESTRACJA SPÓŁKI PRZEZ INTERNET 6. SKUTECZOŚĆ ZMIAN W SPÓŁCE Z WPIS KONSTYTUTYWNY A WPIS OBLIGATORYJNY 7. ZAKUP CZYSTEJ GOTOWEJ SPÓŁKI Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ Piotr NOWATKOWSKI International Department Supervisor w RSM Poland Wybór formy prowadzenia działalności jest niezwykle istotny dla każdego przedsiębiorcy. Zanim zatem podejmiemy tę decyzję, warto zapoznać się ze wszystkimi konsekwencjami jakie ze sobą niesie. Jeśli jesteśmy polskim przedsiębiorcą, kwestia – przynajmniej w teorii – wydaje się prosta: Internet (wpisów mnóstwo, tylko którym z nich dać wiarę?), znajomi z ich doświadczeniami, wreszcie telefon do urzędu w celu rozpoznania tematu zakładania firmy od strony praktycznej (jakie formularze złożyć, gdzie i ile zapłacić?). Co jeśli jednak przedsiębiorca nie mówi po polsku, nie może się poradzić polskich znajomych, a nawet jeśli uda mu się znaleźć telefon do urzędu – chociażby mając świetny angielski – usłyszy co najwyżej szmer zakłopotania i trzask odkładanej słuchawki? Jednym słowem: co jeśli zagraniczny przedsiębiorca chce podjąć działalność gospodarczą w Polsce? Jaki wybór przewiduje dla niego polski ustawodawca? Swoboda działalności czyli prawo wyboru Zastrzegając, że form prowadzenia działalności w Polsce przez zagranicznego przedsiębiorcę jest kilka (począwszy od jednoosobowej działalności gospodarczej, poprzez spółki osobowe i kapitałowe, na oddziałach i przedstawicielstwach kończąc), w tym miejscu chciałbym omówić dwie najbardziej powszechne z nich: tj. założenie sp. z i otworzenie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego. Jakie są podstawowe różnice pomiędzy nimi? Przede wszystkim oddział, w przeciwieństwie do spółki z nie posiada osobowości prawnej. Oznacza to, że każde zobowiązanie zaciągnięte przez oddział, jest w istocie zobowiązaniem centrali. Nawet jeśli z formalnego punktu widzenia, np. jako strona umowy występuje oddział ze swoimi nr. KRS, NIP i REGON, faktyczną stroną umowy jest centrala. Nierzadko kontrahenci czy nawet niektóre urzędy traktują oddział jako odrębny podmiot gospodarczy, utożsamiając wpis w KRS z pełną odrębnością – również prawną – jednostki. Nic bardziej mylnego: oddział to nic innego jak odnoga centrali. Różnice między sp. z a oddziałem występują również na poziomie rozliczeń. Każda wpłata dokonana przez wspólnika sp. z musi być w jakiś sposób sformalizowana (pożyczka, dopłata do kapitału lub jego podwyższenie), podczas gdy przepływy środków pomiędzy centralą a oddziałem nie podlegają tego typu ograniczeniom. Powoduje to jednak, że śledzenie rozliczeń centrala – oddział wymaga świetnego skoordynowania prac księgowości centrali z księgowością oddziału. Moja koleżanka, Agnieszka Tokarska, która w RSM Poland zajmuje się obsługą księgową oddziałów włoskich przedsiębiorstw twierdzi, że bez systematycznych i dokładnych informacji z włoskiej centrali, niezwykle trudno jest chociażby ustalić saldo z polskim kontrahentem oddziału, w przypadku gdy zapłata za zobowiązanie oddziału następuje właśnie z centrali. Podejmując decyzję o założeniu firmy i wybierając formę prowadzenia działalności warto również zwrócić uwagę na istotną różnicę w strukturze reprezentacji spółki z i oddziału. W przypadku sp. z nie podlega dyskusji, że organem reprezentacji jest zarząd. Dla oddziału przedsiębiorcy zagranicznego ustawodawca przewiduje – oprócz członków zarządu centrali, których dane podlegają ujawnieniu w KRS – osobę reprezentującą przedsiębiorcę zagranicznego w oddziale. Zakres uprawnień owego reprezentanta – tutaj wątpliwości mają nawet prawnicy – nie jest jednoznacznie zdefiniowany ustawą. Z praktycznego punktu widzenia istotne jest to, że osoba reprezentująca przedsiębiorcę zagranicznego w oddziale musi posiadać adres w Polsce, który podlega ujawnieniu w KRS. W przypadku sp. z nawet jeśli cały zarząd zamieszkuje za granicą, nie stanowi to żadnej formalnej przeszkody dla otrzymania wpisu w polskim rejestrze. Ignorantia iuris nocet Zagraniczne przedsiębiorstwa często decyzję o otworzeniu w danym kraju oddziału, a nie spółki, motywują polityką centrali, która przewiduje tę samą formę prowadzenia działalności niezależnie od kraju. Jeden z naszych włoskich klientów, uzasadniając decyzję o utworzeniu oddziału a nie spółki w Polsce, stwierdził, że co do zasady likwidacja oddziału jest prostsza aniżeli spółki z nie wiedząc, że w istocie przy likwidacji obu znajdują zastosowanie te same przepisy... Ten luźny przykład udowadnia, że podjęcie a priori decyzji o formie prowadzenia działalności w danym kraju, bez znajomości odpowiednich przepisów, a przede wszystkim bez analizy konsekwencji prawnych i podatkowych, nie zawsze musi prowadzić do najlepszego wyboru. Wielu unijnych przedsiębiorców zakłada oddziały swoich firm w Polsce. Jakie zasady zakładania firmy dotyczą przedsiębiorców z Unii Europejskiej? Przy podejmowaniu działalności przez przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej obowiązują te same zasady co obywateli zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego (art. 86 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej „ Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego (art. 87 Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców (art. 88 zd. 1 na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 97, poz. 1186, z późn. zm.). Przedsiębiorca musi mieć na uwadze obowiązki określone w art. 89 zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany:1) używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce";2) prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości;3) zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie okoliczności, o których mowa w art. 91 ust. 1 pkt 2 (tj. w przypadku gdy nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej), w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia (art. 90 Firma za fundusze unijneMinister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału, w przypadku gdy:1) oddział rażąco narusza prawo polskie lub nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 90 pkt 3 (pkt 3 poprzedniego akapitu);2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej;3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu lub obronności państwa, bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli tajności „poufne” lub wyższej lub innemu ważnemu interesowi przypadku wydania decyzji o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału minister właściwy do spraw gospodarki zawiadamia osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego, o obowiązku wszczęcia postępowania likwidacyjnego oddziału w oznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 Pieniądze dla rolnika na założenie firmyŹródło: Ministerstwo Gospodarki Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Zgodnie z art. 43 2 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny przedsiębiorca działa pod firmą. Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych (art. 43 4 Firma przedsiębiorcy powinna się odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku. Nie może ona wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności, jej miejsca, źródeł zaopatrzenia (art. 43 3 § 1 i 2 Upoważnienie jest możliwe Jak stanowi art. 43 9 Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ § 1 i 2 firma nie może być zbyta. Przedsiębiorca może jednak upoważnić innego przedsiębiorcę do korzystania ze swej firmy, jeżeli nie wprowadza to w błąd. Prawo do firmy, jako prawo majątkowe ściśle związane z osobą przedsiębiorcy, nie wchodzi w skład spadku i tym samym nie może być również nabyte drogą spadkobrania, jak również nie może być przedmiotem darowizny. Wobec braku bliższego uregulowania kwestii upoważnienia do korzystania z cudzej firmy, należy przyjąć, że źródłem takiego upoważnienia może być jednostronna czynność prawna albo umowa zawarta między zainteresowanymi przedsiębiorcami. Udzielenie zezwolenia na korzystanie z firmy następuje zazwyczaj w stosunkach pomiędzy przedsiębiorcami ściśle współpracującymi ze sobą i obdarzającymi się wzajemnym zaufaniem. Najczęściej dotyczy to współpracy opartej na umowie franchisingu, której jednym z elementów przedmiotowo istotnych jest upoważnienie do korzystania z firmy. Możliwe są również inne umowy, z którymi łączyć się będzie upoważnienie do korzystania z firmy, w szczególności umowa dzierżawy przedsiębiorstwa. Istotne jest przy tym, aby korzystanie z firmy innego przedsiębiorcy nie wprowadzało w błąd. Należy mieć na względzie, że zgodnie z art. 5 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (DzU nr 153, poz. 1503 z późn. zm.), czynem nieuczciwej konkurencji jest takie oznaczenie przedsiębiorstwa, które może wprowadzić klientów w błąd co do jego tożsamości, przez używanie firmy, nazwy, godła, skrótu literowego lub innego charakterystycznego symbolu wcześniej używanego, zgodnie z prawem, do oznaczenia innego przedsiębiorstwa. Jeżeli oznaczenie przedsiębiorstwa nazwiskiem przedsiębiorcy może wprowadzić klientów w błąd co do tożsamości z innym przedsiębiorstwem, które wcześniej używało podobnego oznaczenia, przedsiębiorca ten powinien podjąć środki mające na celu usunięcie niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd osób trzecich (art. 6 ust. 1 cytowanej ustawy). Zgoda na piśmie W przypadku kontynuowania działalności gospodarczej osoby fizycznej przez inną osobę fizyczną będącą jej następcą prawnym można zachować w firmie nazwisko poprzednika tylko za wyrażoną na piśmie jego zgodą, a w przypadku jego śmierci – za zgodą jego małżonka i dzieci (art. 43 8 § 2 w zw. z 43 8 § 1a contrario Art. 43 8 § 2 dotyczy firm osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i odnosi się do sytuacji, gdy następuje przejęcie tej działalności przez inną osobę fizyczną i kontynuowanie jej przez następcę prawnego. Następstwo prawne może być wynikiem przejęcia przedsiębiorstwa w drodze czynności inter vivos (sprzedaż, darowizna itp.) albo czynności mortis causa (dziedziczenie). W pierwszym przypadku potrzebna jest zgoda zbywcy na utrzymanie jego nazwiska w firmie następcy prawnego, który będzie kontynuował jego działalność gospodarczą. W drugim przypadku zgody powinien udzielić małżonek i dzieci zmarłego przedsiębiorcy, chyba że to oni przejmują działalność gospodarczą prowadzoną dotychczas przez spadkodawcę. Przepis 43 8 § 2 stanowi, że art. 43 8 § 1 ma być stosowany „odpowiednio" do firmy osoby fizycznej w wypadku kontynuowania przez nią działalności gospodarczej poprzednika. Oznacza to konieczność uwzględnienia swoistych zasad kształtowania firm osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, których rdzeniem musi być zawsze imię i nazwisko przedsiębiorcy. Dlatego następca prawny przedsiębiorcy indywidualnego nie może kontynuować działalności gospodarczej pod nazwiskiem poprzednika, lecz musi firmować ją swoim nazwiskiem. Firma następcy prawnego może zawierać nazwisko poprzednika, jednak pozostałe elementy firmy powinny zostać skonstruowane zgodnie z zasadami obowiązującymi przedsiębiorców indywidualnych, z zachowaniem zasad prawdziwości firmy. Inaczej mówiąc, następca prawny przedsiębiorcy może zachować nazwisko poprzednika tylko jako element dodatkowy do swojego imienia i nazwiska, które stanowią obligatoryjny rdzeń jego firmy. Czy przedsiębiorca z UE może założyć oddział w Polsce Tak. Przy podejmowaniu działalności przez przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej w Polsce obowiązują te same zasady co obywateli polskich. Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego (art. 86 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej; dalej: Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego (art. 87 Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców (art. 88 zd. 1 na podstawie przepisów ustawy z 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (DzU z 2007 r. nr 97, poz. 1186 z późn. zm.). Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany: 1. używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce"; 2. prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości; 3. zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie okoliczności, o których mowa w art. 91 ust. 1 pkt 2 (tj. w przypadku gdy nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej), w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia (art. 90 Kiedy można zakazać Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału, w przypadku gdy: W przypadku wydania decyzji o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału minister właściwy do spraw gospodarki zawiadamia osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego, o obowiązku wszczęcia postępowania likwidacyjnego oddziału w oznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 dni. Na pytania odpowiadał Departament Doskonalenia Regulacji Gospodarczych Ministerstwa Gospodarki. Dokonując oceny formalnej ofert, zamawiający musi sprawdzić, czy podmiot ubiegający się o zamówienie ma zdolność do bycia wykonawcą. Krąg podmiotów, które mogą ubiegać się o udzielenie zamówienia publicznego, określa art. 2 pkt 11 ustawy z 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (dalej: Pzp). Przepis ten wskazuje, że ilekroć w Pzp jest mowa o wykonawcy, należy przez to rozumieć: • osobę fizyczną, • osobę prawną albo • jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej - która ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego, złożyła ofertę lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego. Z definicji tej wynika, że krąg podmiotów, które mogą być wykonawcami, jest bardzo szeroki oraz że nie tylko przedsiębiorcy mogą być wykonawcami. Jednak definicję wykonawcy zawartą w art. 2 pkt 11 Pzp zawężają dalsze postanowienia tej ustawy, w szczególności zaś art. 22 ust. 1 i art. 24 ust. 1 i 2. Należy bowiem wskazać, że wykonawcą zamówienia publicznego może być wyłącznie podmiot, który spełnia warunki udziału w postępowaniu określone przez zamawiającego. Przede wszystkim jednak wykonawca musi posiadać zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych, a więc zdolność do składania oświadczeń woli, nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Zdolność prawna wynika z posiadania osobowości prawnej, w związku z czym wykonawcami mogą być osoby fizyczne oraz osoby prawne. Pozostałe jednostki organizacyjne, które nie posiadają osobowości prawnej, mogą występować w roli wykonawcy, jeżeli przepisy odrębnych ustaw wyraźnie przyznały im zdolność prawną (np. art. 331 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny), w efekcie czego jednostka taka nabyła przymiot tzw. ułomnej osoby prawnej. Cechy oddziału przedsiębiorcy Definicję oddziału przedsiębiorcy zawiera art. 5 pkt 4 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z nią oddziałem przedsiębiorcy jest wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział może zatem prowadzić własną księgowość i realizować odrębne od zakładu głównego cele ekonomiczne, a nawet być pracodawcą. Realizując część działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę, oddział musi realizować taki zespół aktywności, który odpowiada charakterowi działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę. W konkretnym stanie faktycznym określona struktura organizacyjna może być zatem uznana za oddział. Powinna wówczas zostać zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym. Pewne struktury mogą jednak nie spełniać przesłanek wymienionych w definicji oddziału, na przykład ze względu na brak odrębności organizacyjnej czy pomocniczość działalności prowadzonej przez oddział. Oddział nie jest więc samoistnym podmiotem, mimo że jest to struktura wyodrębniona i samodzielna. Jest on częścią działalności wykonywanej przez przedsiębiorcę wyodrębnioną organizacyjnie, ale nie podmiotowo. Nie ma osobowości prawnej i w sensie podmiotowości prawnej nie jest innym bytem niż sam przedsiębiorca, który go utworzył. Udział oddziału przedsiębiorcy w przetargu Czy wobec tego oddział przedsiębiorcy może złożyć ofertę w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego? Oddział może działać w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego wyłącznie w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy. Wykonawcą będzie bowiem zawsze wyłącznie przedsiębiorca, tak samo jak warunki uczestnictwa w postępowaniu oraz dokumenty potwierdzające spełnianie tych warunków powinny odnosić się do przedsiębiorcy, a nie jego oddziału. Oznacza to, że każde działanie podejmowane w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego przez oddział przedsiębiorcy, tak samo jak każde oświadczenie woli składane przez taki oddział, o ile jest dokonane przez osoby prawidłowo umocowane do reprezentowania przedsiębiorcy w oddziale, należy uznać za czynność bądź oświadczenie samego przedsiębiorcy. Skoro oddział nie posiada osobowości prawnej, to tylko w znaczeniu organizacyjno-formalnym jest tworem odrębnym od przedsiębiorcy, który go utworzył. Konsekwencją takiego rozumienia pojęcia oddziału jest wniosek, że oddział nie jest w stanie złożyć oferty bądź zaciągnąć zobowiązania, które byłoby odrębne od zobowiązania przedsiębiorcy, czy też dokonać czynności prawnej, która nie byłaby równocześnie czynnością samego przedsiębiorcy. Uprawnienia oddziału przedsiębiorcy Oddział może więc złożyć ofertę w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego w tym sensie, że złożona oferta jest ofertą samego przedsiębiorcy. Oferta może być oznaczona jako oferta oddziału i powinna być podpisana przez osobę upoważnioną do reprezentacji przedsiębiorcy w oddziale bądź też przez osobę upoważnioną do reprezentacji przedsiębiorcy w ogólności. Do oferty złożonej przez oddział powinny zostać załączone dokumenty potwierdzające spełnianie warunków udziału w postępowaniu przez przedsiębiorcę, w imieniu którego ofertę składa oddział. Nie jest przy tym konieczne załączanie jakichkolwiek dodatkowych pełnomocnictw od przedsiębiorcy dla oddziału do reprezentowania przedsiębiorcy w postępowaniu przetargowym. W razie wyboru oferty złożonej przez oddział przedsiębiorcy jako oferty najkorzystniejszej umowa w sprawie zamówienia publicznego powinna zostać podpisana przez osobę upoważnioną do działania w imieniu przedsiębiorcy, na rzecz którego w postępowaniu działał oddział, bądź też przez pełnomocnika ustanowionego przez reprezentantów przedsiębiorcy zgodnie z zasadami reprezentacji. Przedstawione zasady odnoszące się do udziału oddziału w postępowaniu o zamówienie publiczne jest zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z 27 lutego 2009 r. (sygn. akt KIO/UZP 163/09). Orzeczenie to dotyczyło wprawdzie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, ale wyrażone tam tezy należy odnieść również do oddziałów przedsiębiorców krajowych. Podkreślenia wymaga, że powołany wyrok krytycznie odniósł się do wcześniejszych orzeczeń, przyznających oddziałowi swoisty byt zobowiązaniowy (por. np. wyrok Zespołu Arbitrów z 14 grudnia 2006 r., sygn. akt UZP/ZO/0-2909/06). Wcześniejsze orzeczenia zakładały bowiem konieczność udzielania przez przedsiębiorcę pełnomocnictwa dla oddziału do reprezentacji przedsiębiorcy w postępowaniu. Wymóg taki wydaje się nieuzasadniony, skoro oddział nie jest bytem samoistnym i nie może przedsięwziąć innych czynności niż sam przedsiębiorca. Dlatego też w pełni podzielam pogląd KIO. Teza, że oddział przedsiębiorcy nie może być samoistną stroną stosunku cywilnoprawnego ani nie może być samoistnym uczestnikiem postępowania o zamówienie publiczne, nie traci na znaczeniu. Nabiera jednak innego zabarwienia praktycznego: niesamoistność oddziału przejawia się w istnieniu samoistnego bytu głównego, jakim jest przedsiębiorca sam w sobie. Anna Prigan radca prawny Podstawy prawne • Ustawa z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ( z 2007 r. nr 155, poz. 1095; z 2010 r. nr 47, poz. 278) • Ustawa z 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych ( z 2007 r. nr 223, poz. 1665; z 2009 r. nr 223, poz. 1778) • Ustawa z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny ( nr 16, poz. 93; z 2010 r. nr 40, poz. 222)

czy oddział przedsiębiorcy zagranicznego może zawierać umowy