Duży sorter drewniany do nauki liczenia Melissa & Doug. 149,99 zł. Dzwoneczek drewniany wzór 2 chłopcy Playme. 24,99 zł. Dzwoneczek drewniany wzór 4 dziewczynki Playme. 24,99 zł. Gimnastyka języka Zabawy logopedyczne Kapitan Nauka. 39,99 zł. Gra Alfabet na trzy sposoby Kapitan Nauka. W naszej ofercie znajdziecie akcesoria łazienkowe dla niepełnosprawnych takich marek jak: Roca, Ferro, Keramag, Omnires, Tres, Kludi, Axor. Oferujemy bardzo szeroki wybór produktów, które są dostępne w naprawdę korzystnych cenach. Wszystkie paczki na czas transportu są odpowiednio zabezpieczone. Do adresata dotrą w całości, bez Sprawdź nasze niesamowite produkty z kategorii Przytulanki dla dzieci. Najlepsze produkty tylko w sklepie Noski Noski! Zabawy dla dzieci niepełnosprawnych, bo każde dziecko ma prawo do. zabawy. Małgorzata Guzik Autor. 2016-02-10. czytane: 1752 razy. Ludzie i Społeczeństwo > Niepełnosprawność. Wiedza. Dziecko czy to sprawne czy niepełnosprawne lubi się bawić i nie można go tej przyjemności pozbawiać. Niezależnie od stopnia niepełnosprawności, Odkryj zabawki dla dzieci na Zalando. Szeroki asortyment 100-dniowe prawo zwrotu. Zamów online teraz! manfaat salep pi kang shuang untuk flek hitam. WiÄ…zanie bucików, rysowanie szlaczków, pisanie literek - to wszystko wiÄ…ĹĽe siÄ™ ze zdolnoĹ›ciami manualnymi, które dziecko rozwija juĹĽ od pierwszych chwil ĹĽycia. Warto mu w tym pomóc, na przykĹ‚ad podsuwajÄ…c mlauchowi pod nos specjalne zabawki manualne lub grajÄ…c z nim w ciekawe i intrygujÄ…ce gry manualne stworzone specjalnie dla dzieci! W naszym sklepie posiadamy bogaty wybór zarówno gier i zabawek manualnych, jak i akcesoriów do zadaĹ„ specjalnych - oferta ab-art obejmuje równieĹĽ pomoce dla dzieci niepeĹ‚nosprawnych, a takĹĽe zabawki rehabilitacyjne. Wszystkie produkty, które znajdujÄ… siÄ™ w naszym sklepie, zostaĹ‚y specjalnie dopasowane do specyficznych wymogów najmĹ‚odszych Bardzo prosta i wciÄ…gajÄ…ca na ukĹ‚adaniu klocków na balansujÄ…cej póĹ‚kuli w taki sposób, by wieĹĽa siÄ™ nie przewróciĹ‚ stawianego klocka wskazuje skĹ‚ada siÄ™ z: póĹ‚kuli o Ĺ›rednicy 6 cm, kostki, 6 kolorowych klocków. Zapakowa... ...wiÄ™cej Gra wykonana z drewna dla 1-3 graczy. W skĹ‚ad gry wchodzi: 1 delfin, 18 kolorowych pierĹ›cieni, 1 kostka do gry. Celem gry jest uĹ‚oĹĽenie na brzuch delfina wszystkich pierĹ›cieni tak zrÄ™cznie,aby nie straciĹ‚ on równowagi i nie spadĹ‚y z niego ĹĽadne pierĹ›cienie wczeĹ›niej juĹĽ uĹ‚oĹĽone. G... ...wiÄ™cej 73,50 zĹ‚ Produkt niedostÄ™pny Gra wykonana z drewna dla 1-3 graczy. W skĹ‚ad gry wchodzi: księżyc , ... ...wiÄ™cej 15,50 zĹ‚ Produkt niedostÄ™pny Zabawne baĹ„ki mydlane o pojemnoĹ›ci 50 ml, "produkowane" podczas krÄ™cenia korbkÄ… w grzbiecie dinozaura. Zabawka przeznaczona dla dzieci powyĹĽej 3 lat. Wymiary dinozaura: 16 x 15 cm.... ...wiÄ™cej 15,50 zĹ‚ Produkt niedostÄ™pny Zabawne baĹ„ki mydlane o pojemnoĹ›ci 65 ml, "produkowane" podczas dociskanie przycisku poniĹĽej wiatraczka. Zabawka przeznaczona dla dzieci powyĹĽej 3 lat. Wymiary wiatraczka: 15,5 x 7 cm. Zabawka dostÄ™pna w kolorze niebieskim. Wymagane 2 baterie AA (1,5 V) - nie zaĹ‚Ä…czono. ... ...wiÄ™cej Nowa pro­po­zy­cja wy­daw­ni­cza Mu­zycz­ne­go Domku „Ba­wi­my siÄ™ w balet" kon­ty­nu­uje ideÄ™ pro­pa­go­wa­nia ruchu przy mu­zy­ce. Tym razem mu­zycz­na przy­go­da zwiÄ…­za­na jest z taĹ„­cem. W Ĺ›wiat mu&... ...wiÄ™cej 9,50 zĹ‚ Produkt niedostÄ™pny Nowy wariant zabawki do ćwiczenia dĹ‚oni. WypeĹ‚niony wodÄ… gumowy wÄ…ĹĽ jest niezwykle trudny do uchwycenia lub przytrzymania, gdyĹĽ wyĹ›lizguje siÄ™ z kaĹĽdego uĹ›cisku. WÄ…ĹĽ idealny jest do usprawniania motoryki dĹ‚oni oraz zwiÄ™kszania siĹ‚y uĹ›cisku. Brokat, którym wypeĹ‚niono węża, dodatkowo wzmacnia ... ...wiÄ™cej Kolorowy bucik do nauki wiÄ…zania sznurowadeĹ‚ sprawi, ĹĽe dziecko bardzo szybko posiÄ…dzie tÄ™ umiejÄ™tność i to podczas zabawy! W czasie zabawy w przewlekanie dziecko rozwija motorykÄ™ paluszków, precyzjÄ™ i zrÄ™czność. But przeznaczony jest dla dzieci od 5 lat. But wykonany jest ze sztywnej tektury o grubo... ...wiÄ™cej MiÄ™kka piĹ‚eczka wydajÄ…ca zabawny odgĹ‚os podczas kaĹĽdego ruchu. Rzucona zaczyna zabawnie smiać siÄ™ i rechotać. WypeĹ‚niony fasolÄ… woreczek, z namalowanÄ… wesoĹ‚Ä… buziÄ…, znakomicie posĹ‚uĹĽy do zabaw ćwiczÄ…cych koordynacjÄ™ wzrokowo-ruchowÄ…. Baterie w zestawie. WysyĹ‚amy losowo, bÄ…dĹş prosimy pytać o dostÄ... ...wiÄ™cej 24,50 zĹ‚ Produkt niedostÄ™pny Prosta, kolorowa zabawka dajÄ…ca dzieciom duĹĽo radoĹ›ci. Potrafi "schodzić" po schodach, dziÄ™ki czemu znakomicie nadaje siÄ™ do terapii przy ćwiczeniu ruchów gaĹ‚ek ocznych Sprężyna sprawdza siÄ™ w prostych ćwiczeniach ĹĽonglerskich, które wspaniale rozwijajÄ… koordynacjÄ™ wzrokowo-ruchowÄ…, a takĹĽ... ...wiÄ™cej 26,50 zĹ‚ Produkt niedostÄ™pny FascynujÄ…ca gra i zabawa jednoczeĹ›nie - w piÄ™ciu wariantach. "Ciuciubabka" to wspaniaĹ‚a zabawa dla mĹ‚odszych i starszych dzieci. Nawet doroĹ›li znajdÄ… dla siebie odpowiedni wariant. GĹ‚ównym zadaniem w grze i zabawie jest rozpoznanie przedmiotu po ksztaĹ‚cie - przez dotyk - nie patrzÄ…c na niego. Okazuje si... ...wiÄ™cej Tradycyjna przesuwanka, która w atrakcyjny sposób nauczy najmĹ‚odszych liczyć od 1 do 15. Wystarczy pomieszać kafelki z cyframi, a nastÄ™pnie uĹ‚oĹĽyć je we wĹ‚aĹ›ciwej kolejnoĹ›ci. Niewielkie rozmiary umoĹĽliwiajÄ… zabranie ukĹ‚adanki ze sobÄ… wszÄ™dzie. Znakomicie sprawdzi siÄ™ w podróĹĽy urozmai... ...wiÄ™cej Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika SpecjalnaOpublikowano: 31 maja 2018 roku. ZABAWKA WE WSPOMAGANIU ROZWOJU DZIECKA Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ W WIEKU PRZEDSZKOLNYM NA PRZYKŁADZIE POWIATU PRZEMYSKIEGO I MIASTA JAROSŁAW Aleksandra Bednarz Praca licencjacka napisana pod kierunkiem dr Aleksandry Mach Wstęp Okres przedszkolny odgrywa bardzo ważną rolę w życiu dziecka zarówno tego zdrowego, jak i przede wszystkim z niepełnosprawnością. Każdego dnia, bardzo istotą aktywnością w placówce przedszkolnej jest zabawa oraz jej nieodłączny atrybut – zabawka. Pełni ona ważną rolę w prawidłowym rozwoju dzieci. Dzięki zabawie wzbogaca się ich język, relacje w grupie, wszelkie zdolności. Jest ona naturalną potrzebą każdego małego człowieka. Pozwala mu pozbyć się lęków, wyrażać swoje emocje. Problematyka zabawy i zabawki we wspomaganiu rozwoju dziecka z niepełnosprawnością jest dosyć rzadko podejmowana w literaturze, dlatego też autorka w swojej pracy pragnęła wykazać znaczenie zabawki w pracy edukacyjno – terapeutycznej w przedszkolu. W różnego rodzaju placówkach przedszkolnych przybywa dzieci z niepełnosprawnością, coraz częściej uczęszczają także do przedszkoli ogólnodostępnych. Praca składa się z czterech rozdziałów. W rozdziale pierwszym dokonano przeglądu literatury naukowej poświęconej zagadnieniom niepełnosprawności, przedstawiono definicję i klasyfikacje niepełnosprawności, opisano poszczególne rodzaje niepełnosprawności oraz zwrócono uwagę na wspomaganie rozwoju dziecka. Rozdział drugi poświęcony został zagadnieniom dotyczącym zabawy i zabawki, przedstawione zostały definicje, funkcje, rodzaje zabaw, zabawek dla uczniów z poszczególnymi rodzajami niepełnosprawności. W rozdziale trzecim zawarte zostały metodologiczne podstawy pracy: cel badań, problem badań, metody, techniki i narzędzia badawcze oraz przedstawiony został teren badań. W ostatnim rozdziale dokonano analizy badań własnych oraz sformułowano odpowiedzi na pytania szczegółowe. Rozdział I. Dziecko z niepełnosprawnością w przedszkolu Aleksandra Maciarz (1993, s. 24) definiuje dziecko niepełnosprawne jako „dziecko, które ma trudności w rozwoju, nauce i w społecznym przystosowaniu z powodu obniżonej sprawności psychofizycznej i któremu jest potrzebna specjalna pomoc. Niepełnosprawność w wąskim znaczeniu rozumiana jest jako upośledzenie jakiegoś organu (niewidomi, głusi, upośledzeni umysłowo). W szerszym znaczeniu ujmowana jest jako zaburzenie szeroko rozumianych różnorodnych czynności psychofizycznych (może to więc być zaburzenie mowy, procesów percepcyjnych, emocjonalnych, przystosowawczych itd.)”. Na świecie żyje ponad 650 milionów osób niepełnosprawnych, co stanowi blisko 10% populacji. W Polsce dane te są rozbieżne, ponieważ nie przeprowadza się badań epidemiologicznych, które mogłyby wskazać prawdziwą liczbę osób z niepełnosprawnością. W 2002 roku został przeprowadzony Narodowy Spis Powszechny, który szacuje, ze w kraju jest około 5,5 miliona osób niepełnosprawnych, w tym 4% osób do 18. roku życia (M. Borkowska, 2012, s. 22). Według Głównego Urzędu Statystycznego w roku szkolnym 2014/2015 w Polsce objętych wychowaniem przedszkolnym było 15 195 dzieci niepełnosprawnych ( dostęp z dnia Polityka oświatowa państwa wychodzi naprzeciw potrzebom dzieci niepełnosprawnych, tworząc odpowiednie dla nich oddziały integracyjne, przedszkola integracyjne, oddziały specjalne, przedszkola specjalne po to, aby dzieci z różnymi rodzajami niepełnosprawności miały szansę na wszechstronny rozwój. 1. Istota niepełnosprawności i jej klasyfikacje Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) (za: M. Borkowska, 2012, s. 22-23) „osoba niepełnosprawna to osoba, u której istotne uszkodzenia i obniżenie sprawności funkcjonowania organizmu powodują uniemożliwienie, utrudnienie lub ograniczenie sprawnego funkcjonowania w społeczeństwie, biorąc pod uwagę takie czynniki, jak: płeć, wiek oraz czynniki zewnętrzne (…)”. W przypadku dzieci niepełnosprawnych WHO proponuje następującą definicję: „Dzieckiem z niepełnosprawnością jest takie dziecko, które bez specjalnych ulg i pomocy z zewnątrz jest długotrwale, całkowicie lub w znacznym stopniu niezdolne do uczestnictwa w grupie prawidłowo rozwiniętych i zdrowych rówieśników (…) (M. Borkowska, 2012, s. 23)”. Światowa Organizacja Zdrowia w 2001 roku podczas Światowego Zgromadzenia na rzecz Zdrowia zmieniła definicję zgodnie z Międzynarodową klasyfikacją funkcjonowania, niepełnosprawności i zdrowia. Wówczas uściślono znaczenie terminu niepełnosprawność, która uznawana była za trudność w zakresie działania i wypełniania ról społecznych. Upośledzenie lub niepełnosprawność społeczną odnoszono do ograniczeń uczestnictwa w życiu społecznym i integracji społecznej. Z pojęciem niepełnosprawności wiążą się następujące terminy: „Uszkodzenie (impairment) – to wszelki ubytek lub odstępstwo od normy psychologicznej, fizjologicznej lub anatomicznej struktury czy funkcji organizmu w skutek określonej wady wrodzonej, choroby, względnie urazu; Niepełnosprawność funkcjonalna (disability) – to każde ograniczenie lub brak (wynikający z uszkodzenia) zdolności do wykonywania czynności w sposób lub w zakresie uznawanym za normalny dla każdej istoty ludzkiej; jest to dysfunkcja na poziomie zadań; Upośledzenie lub niepełnosprawność społeczna (handicap) – to niekorzystna sytuacja danej osoby, wynikająca z uszkodzenia lub niepełnosprawności, która ogranicza lub uniemożliwia wypełnianie ról (zadań i zachowań) w sytuacjach społecznych, biorąc pod uwagę wiek, płeć oraz czynniki kulturowe i społeczne (czyli formy działań i zachowań przyjętych i akceptowanych w danym środowisku kulturowym i społecznym) (I. Chrzanowska, 2015, s. 150)”. Inną definicję niepełnosprawności zawiera Ustawa z 26 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osoby z niepełnosprawnością (Dz. U., nr 123, „niepełnosprawną jest osoba, której stan fizyczny lub/i psychiczny trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza albo uniemożliwia wypełnianie zadań i ról społecznych zgodnie z normami prawnymi i społecznymi”. Jak pisze Aleksander Hulek (za: F. Wojciechowski, 2007, s. 30) „za jednostkę niepełnosprawną uznaje się człowieka, którego stan fizyczny lub psychiczny trwale bądź okresowo utrudnia, ogranicza czy wręcz uniemożliwia wypełnianie zadań życiowych i ról społecznych zgodnie z normami społecznymi i prawnymi. Dziecko niepełnosprawne ma trudności rozwojowe, problemy w nauce i w przystosowaniu do społeczeństwa. Jego utrudnieniem jest obniżona sprawność psychofizyczna. W takich przypadkach potrzebna jest specjalna pomoc. Małgorzata Kupisiewicz (2013, s. 213) zwraca uwagę na wymiar medyczny i społeczny niepełnosprawności. Kontekst medyczny definiuje niepełnosprawność jako „dysfunkcję organizmu, zniesienie lub ograniczenie sprawności”, natomiast społeczny jako „wynik barier psychologiczno – społecznych, ekonomicznych, prawnych, fizycznych, jakie jednostka napotyka w środowisku życia”. Zdaniem Iwony Chrzanowskiej (2010, s. 23) współczesne definicje niepełnosprawności uwzględniają nie tylko aspekty biologiczne czy społeczne, ale starają się także odnieść do ujęć prawnych, kulturowych, politycznych, ekonomicznych. Toteż w preambule Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych z dnia 13 grudnia 2006 roku wydanej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ, uznaje się, że „niepełnosprawność jest pojęciem ewoluującym i że niepełnosprawność wynika z interakcji między osobami z dysfunkcjami a barierami wynikającymi z postaw ludzkich i środowiskowych, które utrudniają tym osobom pełne i skuteczne uczestnictwo w życiu społecznym, na zasadach równości z innymi osobami (I. Chrzanowska, 2010, s. 23)”. Iwona Chrzanowska (2010, s. 23) zwraca także uwagę na to, że w tejże Konwencji podkreślono, iż „dyskryminacja jakiejkolwiek osoby ze względu na jej niepełnosprawność jest pogwałceniem przyrodzonej godności i wartości osoby ludzkiej”. Na niepełnosprawność mogą wpływać czynniki biologiczne, ale także zdarzenia losowe (E. Porawska, 2011, W perspektywie biegu życia niepełnosprawność należy rozpatrywać w trzech różnych warunkach. W okresie dzieciństwa, niepełnosprawność może być związana z zaburzeniem rozwoju, pojawiającym się w fazie rozwojowej do 18 roku życia. Wówczas powodować ją mogą urazy fizyczne lub psychiczne albo choroby. Przyczyną niepełnosprawności są także uzależnienia od narkotyków, środków psychoaktywnych lub styl życia, bezdomność, włóczęgostwo. W okresie wczesnej i średniej dorosłości, niepełnosprawność jest często wynikiem chorób somatycznych, zaburzeń psychicznych, skutkiem urazów fizycznych i/lub psychicznych, niekorzystnych warunków zawodowych, uzależnień i stylu życia. W późnej dorosłości (65 lat i więcej), niepełnosprawność powodują choroby somatyczne, psychiczne, zawodowe. Związana jest z utratą sprawności w wyniku chorób neurologicznych, typu Alzheimer, Parkinson oraz inne zespoły otępienne. Niepełnosprawność mogą powodować także wypadki i urazy mechaniczne (B. Borowska- Beszta, 2012, Jak pisze Ewa Kulesza i Barbara Marcinkowska (2004, s. 16) „nowe ujęcie niepełnosprawności opiera się na biopsychospołecznej koncepcji, która zakłada, że człowiek jest istotą biologiczną, osobą wykonującą określone czynności i zadania życiowe oraz jest członkiem określonej grupy społecznej. Biopsychospołeczna koncepcja niepełnosprawności łączy trzy aspekty: biologiczny, jednostkowy i społeczny. Dlatego też istotę niepełnosprawności stanowi odchylenie od normalnego poziomu funkcjonowania w zakresie wszystkich lub niektórych z tych wymiarów”. U dziecka z niepełnosprawnością normalny proces rozwoju zostaje zakłócony przez niepełnosprawność, o czym pisze Hedi Jantsch (1993, s. 14) „u takiego dziecka zahamowane są naturalne siły rozwojowe stanowiące harmonijną jedność psychosomatyczną. Utrudnia to kształtowanie dziecięcego obrazu siebie. Syndrom obciążenia, powstały wskutek pre-, peri, lub postnatalnych (przed urodzeniem, w czasie porodu i krótko po porodzie) zaburzeń rozwoju, wywołuje zasadniczo inną sytuację konfliktową niż wówczas, gdy niepełnosprawność jest spowodowana w późniejszych latach przez chorobę lub wypadek. W tym drugim przypadku rozwój dziecka do czasu urazu może być niezakłócony. Nowonarodzone, niepełnosprawne dziecko, niezależnie czy jest niewidome, głuche, niepełnosprawne intelektualnie, ruchowo niesprawne, czy też ma zaburzenia sprzężone – ma z powodu swych dysfunkcji, w określonym stopniu, od początku utrudnione nabywanie umiejętności.” Twórczyni polskiej pedagogiki specjalnej, Maria Grzegorzewska (za: J. Rottermund, 2013, s. 99) zaproponowała następującą klasyfikację osób z niepełnosprawnością: Niewidomi i niedowidzący Głusi i niedosłyszący Głuchoniewidomi Upośledzeni umysłowo Przewlekle chorzy Z uszkodzeniem narządu ruchu Z trudnościami w uczeniu się Niedostosowani społecznie. Stanisław Kowalik (za: I. Plieth – Kalinowska, 2009, s. 24) podaje trzy istotne poziomy funkcjonowania człowieka, na podstawie których sklasyfikować można sprawność, a tym samym jego niepełnosprawność. Zalicza się do nich: Sprawność organizmu jako zdolność całego organizmu lub poszczególnych jego układów względnie narządów (ruchowego, oddechowego, nerwowego, wzroku, serca, itd.) do pełnienia właściwych funkcji; Sprawność psychologiczna człowieka, jako zdolność do samodzielnego organizowania własnego działania, które umożliwi mu zaspokojenie posiadanych potrzeb i wywiązywanie się z podstawowych zadań narzucanych przez społeczne otoczenie; Sprawność społeczna jako zdolność do podejmowania działań zespołowych, które zapewniają osiąganie odpowiednich celów grupowych, przypisywanych grupie przez uczestników grupy. Na podstawie wyżej przedstawionego kryterium niepełnosprawność uznać można za naruszenie sprawności na jednym z poziomów lub za częściową utratę zdolności funkcjonowania jednego z nich. Ze względu na rodzaj niepełnosprawności należy przyjąć następującą klasyfikację : Osoby z niepełnosprawnością sensoryczną- uszkodzenie narządów zmysłowych, do których należą: Osoby niewidome i słabowidzące Osoby niesłyszące i słabosłyszące Osoby z niepełnosprawnością fizyczną: Osoby z niepełnosprawnością motoryczną – z uszkodzeniem narządu ruchu, Osoby z przewlekłymi schorzeniami narządów wewnętrznych; Osoby z niepełnosprawnością psychiczną: Osoby umysłowo upośledzone z niepełnosprawnością intelektualną Osoby psychicznie chore z zaburzeniami osobowości i zachowania Osoby cierpiące na epilepsję- z zaburzeniami świadomości; Osoby z niepełnosprawnością złożoną – dotknięte więcej, niż jedną niepełnosprawnością (I. Plieth – Kalinowska, 2009, s. 25). Jak pisze Urszula Bartnikowska (2010, s. 21) „bycie niepełnosprawnym często łączy się z poczuciem odmienności, odróżniania się w negatywny sposób od społeczeństwa, czyli też z poczuciem niższej wartości. Dopiero wybicie się na jakimś polu (sportowym, artystycznym) może to poczucie zniwelować. Natomiast przeciętny niepełnosprawny zazwyczaj przeżywa sporo frustracji porównując swoje możliwości do możliwości ludzi sprawnych. Uszkodzenie organizmu, jego niepełna sprawność jest czymś niepożądanym. Tym bardziej niepożądanym, im bardziej ideałem w danym społeczeństwie jest człowiek sprawny, piękny i mądry”. 2. Specyfika rozwoju dzieci z wybranymi rodzajami niepełnosprawności Dziecko z niepełnosprawnością intelektualną Według Komitetu Ekspertów Amerykańskiego Towarzystwa Badań nad Upośledzeniem Umysłowym (za: H. Borzyszkowska, 1997, s. 885) upośledzenie umysłowe (niepełnosprawność intelektualną) należy definiować w następujący sposób: „przez niedorozwój umysłowy rozumie się niższą od przeciętnej ogólną sprawność intelektualną, która powstała w okresie rozwojowym i jest związana z jednym lub więcej zaburzeniami w zakresie dojrzewania, uczenia się i społecznego przystosowania”. Maria Grzegorzewska (za: O. Lipkowski, 1981, s. 95) przedstawia dwa terminy, które dotyczą osób upośledzonych umysłowo. Jest to oligofrenia i otępienie. Określa je następująco: „te dwa terminy należy wyraźnie rozgraniczyć. Oligofrenią bowiem nazywamy niedorozwój umysłowy od urodzenia dziecka do najwcześniejszego dzieciństwa; występuje tu zawsze wstrzymanie rozwoju mózgu i wyższych czynności nerwowych, podczas gdy otępienie występuje później jako osłabienie, rozpad procesów korowych, uszkodzenie czynności umysłowych dotychczas pełnowartościowych.” Inną zaś definicję proponuje Janusz Kostrzewski (za: H. Borzyszkowska, 1997, s. 885), uznając upośledzenie umysłowe za „istotnie niższy od przeciętnego ogólny poziom funkcjonowania intelektualnego, występujący łącznie z upośledzeniem w zakresie przystosowania się, wiążący się ze zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym”. Aleksandra Maciarz (1993, s. 45) definiuje niepełnosprawność intelektualną jako „stan zmniejszonych możliwości rozwojowych człowieka, szczególnie w sferze intelektualnej, spowodowany wczesnymi (do 3. roku życia) i nieodwracalnymi zmianami w mózgu. Przejawia się w upośledzeniu wszystkich sfer rozwoju dziecka, w sferze intelektualnej wyraża się – ilorazem inteligencji (stosunek wieku rozwoju do wieku życia) poniżej 69. W zależności od stanu zmniejszenia możliwości rozwoju wyróżnia się niedorozwój stopnia lekkiego, umiarkowanego, znacznego i głębokiego. Współcześnie dopuszcza się także możliwość powstania niedorozwoju umysłowego w wyniku długo trwającej, od wczesnych faz rozwoju dziecka – deprywacji kulturowej, bez wyraźnie ograniczonego tła”. Amerykańskie Towarzystwo do Spraw Niedorozwoju Umysłowego (AAMR) zaproponowało definicję H. J. Grossmana, która brzmi następująco: „niedorozwój umysłowy to istotnie niższy niż przeciętny (co najmniej o dwa odchylenia od średniej) ogólny poziom funkcjonowania intelektualnego, któremu towarzyszą zaburzenia w zachowaniu przystosowawczym, powstałe w okresie rozwojowym (do 18 roku życia).” Definicja ta przyjmuje cztery stopnie upośledzenia umysłowego, a także zakresy ilorazu inteligencji (K. Barłóg, 2008, s. 37). Ruth Luckasson pisze, że niepełnosprawność intelektualna „odnosi się do poważnych ograniczeń w funkcjonowaniu człowieka. Charakteryzuje się funkcjonowaniem intelektualnym znajdującym się na poziomie znacznie odbiegającym od normy, któremu towarzyszą ograniczenia w zakresie dwóch lub więcej niż dwóch obszarów obejmujących umiejętności przystosowawcze czy też przejawy zachowania przystosowawczego takie jak: porozumiewanie się, samoobsługa (troska o siebie), radzenie sobie w obowiązkach domowych, sprawności interpersonalne, korzystanie ze środków zabezpieczenia społecznego, kierowanie sobą, zdolności szkolne, praca, sposoby spędzania wolnego czasu, troska o zdrowie. Upośledzenie umysłowe występuje przed 18 rokiem życia” ( dostęp z dnia 2017). Zdaniem Roberta Schalock’a (za: Chrzanowska, 2015, s. 243) niepełnosprawność intelektualna „charakteryzuje się istotnym ograniczeniem zarówno w funkcjonowaniu intelektualnym, jak i zachowaniu przystosowawczym, ujawniającym się w poznawczych, społecznych i praktycznych umiejętnościach. Ta niepełnosprawność ujawnia się przed 18. rokiem życia”. Zdaniem Aleksandry Maciarz (1992, s. 73) niepełnosprawność intelektualna jest zaburzeniem rozwoju, które może być spowodowane przez rożne choroby, a także czynniki patogenne uszkadzające centralny układ nerwowy człowieka we wczesnych fazach ontogenezy. Niepełnosprawność tą mogą spowodować czynniki zaburzające komórki rozrodcze, rozwój centralnego układu nerwowego płodu, uszkadzając ten układ w czasie porodu lub podczas pierwszych lat życia dziecka. Możliwości rozwojowe dzieci niepełnosprawnych intelektualnie są zmniejszone z powodu uszkodzenia mózgu we wczesnych fazach rozwojowych. Stopień zmniejszenia możliwości jest u tych dzieci różny, w zależności od tego, jaki jest poziom osiąganych przez nich ilorazów dojrzałości społecznej (IDS) oraz ilorazów inteligencji (II). W badaniu inteligencji dzieci stosuje się najczęściej skalę Stanford – Bineta, która przedstawia następujące wartości ilorazów inteligencji: Upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim- 52-63, Upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym- 36-51, Upośledzenie umysłowe znacznego stopnia- 20-35, Upośledzenie umysłowe głębokiego stopnia- 0-19 (A. Maciarz, 1992, 73). W przypadku osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim bierze się pod uwagę niedorozwój uczuć wyższych, mniejszą wrażliwość i powinność moralną, ale także niestałość emocjonalną, impulsywność, niepokój, agresywność, problemy z samokontrolą. Ważnym kryterium dla niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim jest także „współwystępowanie deficytów lub zmniejszenie się zdolności przystosowania społecznego, tzn. obniżona jest skuteczność osoby w spełnianiu oczekiwań zgodnych z jej wiekiem i przynależnością kulturową, takich jak umiejętności społeczne i odpowiedzialność, komunikowanie się, wypełnianie czynności dnia codziennego, samodzielność, samoobsługa” (J. Wyczesany, 2004, s. 139, 140). Pobierz całość pracy licencjackiej Autor: Aleksandra Bednarz Materiał nadesłany przez Czytelniczkę portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli Zabawki sensoryczne dla dzieciRozwój i zabawa mogą iść w parze! Zabawki sensoryczne pomagają w rozwoju poszczególnych zmysłów dziecka i prawidłowemu odbieraniu bodźców. Integracja sensoryczna rozpoczyna się już w okresie płodowym. Ćwiczenia SI są potrzebne po to, żeby wszystkie rozwijające się zmysły dobrze ze sobą współpracowały. Pomagają stymulować układ przedsionkowo-proprioceptywny oraz receptory słuchu, wzroku, węchu i zabawek sensorycznychZe względu na zróżnicowane potrzeby dzieci, zabawki sensoryczne dla niemowląt, dzieci niepełnosprawnych czy starszych maluchów, są podzielone na kilka kategorii. To akcesoria stymulujące poszczególne zmysły, a także uczące dodatkowych umiejętności: logicznego myślenia, pracy w grupie, rozpoznawanie kolorów i kształtów oraz wiele zabawki sensoryczneJednym z najpopularniejszych materiałów, z jakiego wykonuje się zabawki sensoryczne, jest drewno. Są one wówczas wytrzymałe, odporne na uszkodzenia i solidne. Mogą służyć dziecku do zabawy przez wiele lat. Co więcej, materiał jest bezpieczny nawet dla małych dzieci. Klocki w różnych nie muszą się kojarzyć tylko z popularnymi kolorowymi elementami. Mogą to być klocki konstrukcyjne, kamienie rzeczne, tęczowe kwadraty lub łuki, a także klocki z wypełnieniem (we wnętrzu może znajdować się kolorowy piasek, płyn, brokat czy różnego rodzaju koraliki). To głównie różnorodne wielościany wykonane albo z drewna, albo z tworzywa sztucznego. Pomagają one w rozwijaniu zdolności przestrzennych oraz kreatywności malucha. Puzzle i układankiNasz sklep posiada w asortymencie zabawki sensoryczne wspierające zabawę, integrację oraz rozwój na każdy możliwy sposób. Różnego rodzaju puzzle i układanki dostępne w asortymencie są atrakcyjnymi i kolorowymi zabawkami, które wspierają:rozwój małej motoryki, naukę kolorów i kształtów, umiejętność logicznego myślenia,uczą obejmuje także zabawki do ćwiczeń logopedycznych, małe przyrządy rozwijające koordynację ruchową i świadomość ciała, a także elementy urozmaicające codzienną zabawę, rehabilitację czy terapię. Produkty idealnie nadają się do domu, przedszkola oraz szkoły. Po raz 15 Polski Czerwony Krzyż w Bolesławcu organizował Zabawę dla Dzieci Niepełnosprawnych z powiatu bolesławieckiego. Zabawa odbyła się 18 listopada 2017 roku w auli szkoły muzycznej w Bolesławcu Udział wzięło 60 dzieci wraz z opiekunami, rodzeństwem. Celem projektu jest: • przełamanie barier psychologicznych, • uaktywnienie osób niepełnosprawnych przy organizacji, • poprawna relacja osób niepełnosprawnych z rówieśnikami , • nawiązanie nowych znajomości , • nauka nowych gier i zabaw, • zdobycie nowych doświadczeń. Bardzo dobrej zabawy życzyli nam Grzelczyk, która reprezentowała Starostwo Powiatowe w Bolesławcu oraz z-ca prezydenta Pan Kornel Filipowicz. Wolntariusze Polskiego Czerwonego Krzyża w Bolesławcu prowadzili konkursy, gry i zabawy. Pan Zbigniew Sęk prowadził część artystyczna zabawy i zadbał o oprawę muzyczną. Dla wszystkich uczestników zabawy PCK przygotowano ciepły posiłek, ciasto, owoce, słodycze , napoje oraz paczki ze słodyczami. Druga paczkę otrzymały dzięki akcji DZIECI DZIECIOM prowadzoną w bolesławieckich szkołach .Te paczki były różne – higieniczne, słodycze, zabawki itp. Wolontariusze PCK – młodzież szkolna z Zespołu Szkół Elektronicznych i Zespołu Szkół Mechanicznych zadbała o dobrą zabawę dla wszystkich dzieci, pomogli przy poczęstunku i zadbali aby wszystkie dzieci się świetnie bawiły. Podopieczni Schroniska dla Osób Bezdomnych PCK pomogli przy organizacji całej zabawy. Ogólny koszt zabawy to kwota zł w tym środki pochodzić będą z PFRON zł,Miasto Bolesławiec – 600 złotych Gmina Osiecznica – 500 złotych , środki własne PCK złotych. Serdecznie podziękowania dla dyrektora szkoły muzycznej, który od 15 lat pomaga nam w organizacji ,dziękujemy Pani Krystynie, która czuwa nad przebiegiem zabawy. Dziękujemy bardzo opiekunom , którzy zadbali , aby dzieci z odległych miejscowości dotarły na zabawę. Pięknie dziękujemy Pana Zbyszkowi Sęk , Majce Dolatowskiej, Zygmuntowi Myśliwcowi, Krystynie Sadowskiej oraz kochanej naszej młodzieży, na którą zawsze możemy liczyć. Ten wpis został opublikowany w kategorii Bez kategorii. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika. Zabawy integracyjne dla dzieci na lato Do wykorzystania w przedszkolu, na urodzinach, czy wyjeździe – przedstawiamy wakacyjne zabawy integracyjne dla dzieci na lato! Sprawdź nasze propozycje na zabawy dla grup na zewnątrz i w pomieszczeniu. Aktywności rozwijające sprawność motoryki małej i percepcji wzrokowejPotwór z piany – zabawa sensoryczna / grupowaWęże z makaronu – schemat zajęćOrzechy włoskie i szczypce – zabawa sensorycznaDzika róża i szczypce – zabawa sensoryczno-motorycznaWbijanie gwoździ – zabawa sensorycznaCyferki w fasoli – zabawa SIŚliskie klejące zabawy dotykowe – SI Zabawy na zewnątrz Sałatka owocowa Lato powinno być kolorowe, radosne i… smaczne! Dlatego na integrację warto wykorzystać zabawę w sałatkę owocową: ułóż szarfy w okrąg (możesz też ustawić krzesła). Powinno być ich o jedną mniej niż dzieci. Dzieci podziel na grupy, nadając im nazwy owoców (np. malina, arbuz, wiśnia). Na początku dowolna osoba staje w środku koła, a reszta staje w dowolnych szarfach. Osoba ze środka wykrzykuje jeden z owoców, np. “malina” – wtedy grupa “malinowa” musi wybiec ze swojej szarfy i znaleźć sobie inne miejsce (ważne: nie można wrócić do tego samego!). Osoba ze środka również stara się zająć sobie miejsce w okręgu. Kto nie zdążył dobiec do szarfy – staje na środku i wykrzykuje kolejny wskazówka: Chcesz, by dzieci się lepiej poznały przy tej zabawie? Zamiast przydzielać ich do grup owoców, zaproponuj, by osoba ze środka zawsze zaczynała zdanie od “Miejscami zamienią się osoby, które tak jak ja lubią…” (np. lody, biegać, bawić się) lub “nie lubią…” (np. burzy, pomidorów, chodzić do dentysty). Wycieczka pociągiem Zaproś dzieci na wycieczkę, w czasie której trochę się powygłupiają i poznają się nawzajem. Dzieci stają w rozsypce. Zaczynasz zabawę od słów “Do mojego pociągu zapraszam dzieci, które…” – wybieraj opisy, które prawdopodobnie będą dotyczyć niewielu osób (np. mają imię na literę B; noszą okulary; jadą na wakacje nad jezioro; lubią gotować z mamą). Dzieci kolejno będą dołączać się do Twojego pociągu – łapać za ręce, tworząc wężyk. Po każdym dołączeniu dzieci “przejeżdżacie” kawałek trasy, wykonując różne polecenia (np. Teraz jedziemy pod mostem – schylamy się nisko! Teraz jedziemy przez ostre zakręty! Teraz jedziemy po kamieniach – głośno tupiemy! Teraz mijamy Indian – powitajmy ich indiańskim okrzykiem!). Później “stajecie na stacji” i dołączacie kolejne osoby do pociągu. Nasza wskazówka: jeśli prowadzicie zabawę dla dzieci w dwie lub więcej osób, animujcie również dzieci czekające na swoją kolej! Na “stacji” przygotowujcie się do podróży: pakujcie rzeczy (udawajcie ruchy pakowania), smarujcie kremem do opalania (również siebie nawzajem), szukajcie zagubionego pieniążka (na czworakach, na trawie), przygotowujcie do spotkania z ukochaną osobą przed lusterkiem (strojąc głupie miny, poprawiając włosy), itd. Gąski do domu Czyli sprawdzona zabawa podwórkowa, którą warto przypomnieć sobie tego lata! Wybieracie dwoje dzieci na Mamę i na Wilka. Pozostałe są Gąskami. Mama staje na jednym końcu ogródka, Gąski na drugim, Wilk pomiędzy nimi. Po wypowiedzeniu wierszyka (poniżej), Gąski mają za zadanie dobiec do Mamy, nie dając się złapać Wilkowi. Kto zostaje schwytany – dołącza do Wilka i później razem z nim łapie – Gąski, gąski, do domu!Gąski – Boimy się!Mama – Czego?Gąski – Wilka złego!Mama – Gdzie on jest?Gąski – Za górami, za lasami, ostrzy zęby pazurami!Mama – Co pije?Gąski – Pomyje!Mama – Co je?Gąski – Gnaty!Mama – Gąski, gąski, do chaty! Wspólne tworzenie plaży Dobrym sposobem na integrację jest również wspólne tworzenie pracy plastycznej. Tworzenie plaży najlepiej zorganizować na podwórku lub w ogrodzie – będzie spory bałagan! Przygotuj: duży szary papier, klej (najlepiej na bazie wikolu), niebieskie farby i grube pędzle lub wałki, piasek (może być też kolorowy), kartki i flamastry, ewentualnie: muszelki, gotowe szablony z rybkami lub innymi morskimi zwierzętami. Pamiętaj, by stanowisko do rysowania flamastrami znajdowało się oddzielnie (np. na stoliczku obok) – inaczej flamastry mogą się zniszczyć od piasku. Dzieci mogą wspólnie planować, gdzie w wodzie przykleją zwierzątka i jakie kolory piasku wykorzystać na zrobienie wskazówka: wykorzystaj też kolorowanki z naszej strony: Zabawki na plażę, Ośmiornica, Ryba, Żaba, Ważka, Motyl. Są do pobrania za darmo! Zabawy w pomieszczeniu Odkręcanie i zakręcanie nakrętekButelkowe gumki – schematZakraplanie – schematJeżyk z wykałaczek – schematNawlekanie makaronu – schematWsuwanie spinaczy – schematNawlekanie Cheeriosów – schematKrojenie pizzy – schematKopytka z ciastoliny Klamerki przekładają nakrętki Greckie posągi A może by tak zabrać dzieci do Grecji? Pokazać jak wygląda Akropol, przeczytać jeden z mitów, opowiedzieć o igrzyskach olimpijskich… i zabawić się w greckie posągi! Zabawa wymaga skupienia i spostrzegawczości, ale też skłania do współpracy. Podziel dzieci na dwie grupy – Posągi i Turystów. Turyści chodzą po sali, udając, że zwiedzają greckie muzeum. W tym czasie druga grupa dzieci umawia się na grupową pozę – każde może robić coś innego albo mogą razem stworzyć układ. Dla zwiększenia efektu zaskoczenia możesz ich za czymś schować. Grupa Turystów ma później obejrzeć dokładnie układ posągów i postarać się go odwzorować – również między sobą ustalając, kto naśladuje kogo. Nagrzany kamień Przygotuj niewielki kamyk. Ustawcie się z dziećmi w kręgu. Zabawa polega na tym, by jak najszybciej przekazywać sobie kamień – nagrzany na słońcu i bardzo gorący! W pewnym momencie krzyczysz “Stop”; dziecko, które w tym czasie trzyma kamyk, musi go szybko odstawić na ziemię. Dzieci po jego bokach dmuchają mu na ręce, głaskają po ramionach na wskazówka: Możesz na podobnej zasadzie zorganizować przekazywanie sobie kapelusza z głowy na głowę. Dziecko, które na hasło “Stop” ma na głowie kapelusz, może mieć zadanie do wykonania, np. wymyślić gest lub okrzyk powitania, który powtórzą inne dzieci albo zrobić śmieszną minę do “selfie” w kapeluszu. Wakacyjna przygoda Zaproponuje dzieciom wymyślenie wakacyjnych przygód – i wspólne ich narysowanie. Rozdaj każdemu dziecku po jednej kartce i jednej kredce/flamastrze. Jeśli to możliwe, usiądźcie w kole. Umówicie się na jeden temat, np. wymyślenie osoby, którą spotkacie w wakacje. Każde dziecko narysuje na swojej kartce jeden element (najlepiej, jeśli wszyscy zaczną od głowy), a później przekazuje kartkę do osoby obok. Kolejna osoba rysuje inny element i znów przekazuje kartkę dalej. Pamiętaj, by dzieci przekazywały rysunki w tym samym momencie. Ty ustalasz, kiedy kończycie zabawę. Chcesz, żeby było jeszcze śmieszniej? W którymś momencie zaproponuj dorysowanie dziwnych elementów – np. ogona, skrzydeł, pazurów. Różne faktury – zabawy dotykoweKlamerki na puszki – motoryka mała SILepienie z ciastoliny – motoryka mała/dotykSmaki – lubię, nie lubięZawody w segregowaniu nasion – SIŚliskie kształty – zabawa SIZabawy z pianką do golenia – SIKonsystencja, dotyk – zabawa SI 5 pomysłów na zabawy w upalny dzień Zbliżają się wakacje, a wraz z nimi gorące letnie dni. Gdy panuje upał, dobrze mieć w pogotowiu zabawy dla dzieci, które zajmą im czas, a także pomogą się ochłodzić. Dzieci nudzą się nie tylko podczas deszczu, ale także w gorący dzień. Gdy żar leje się z nieba, rzadko który maluch ma ochotę na bieganie i skakanie, dlatego warto mieć w zanadrzu takie pomysły na zabawy dla dzieci, by rozruszały by podczas zabawy latem chronić skórę dziecka przed poparzeniem słonecznym. Wodne balony Do tej zabawy potrzebne będą balony wypełnione wodą, które można przygotować w domu, a następnie zabrać na podwórko. Teraz wszystko zależy od waszej wyobraźni, bo możecie zorganizować zawody w rzucaniu balonami do celu lub rzuty balonem na odległość – wygrywa ten, kto rzuci wodą balony mogą posłużyć również do innej zabawy dla dzieci na powietrzu. Dwójka maluchów (lub dziecko i rodzic) stają naprzeciwko siebie, w odległości około czterech kroków, i rzucają balon. Za każdym razem, gdy zostanie złapany, każdy z uczestników zabawy postępuje krok do tyłu. Gra trwa dopóty, dopóki ktoś nie upuści balona na ziemię. Z pełnego do pustego Rodzice, którzy zastanawiają się, jakie zabawy dla dzieci można przygotować na gorący dzień, mogą zorganizować zawody w przelewaniu wody z jednej miski do drugiej. Gra nie będzie taka łatwa, gdy zawodnicy będą musieli to zrobić, używając jedynie plastikowych kubeczków z dziurką w dnie! By ta letnia zabawa dla dzieci trwała dłużej, trzeba ustawić miski nie bliżej niż 1,5 metra od siebie. Gąbkowa wojna Inna zabawa dla dzieci, która wykorzystuje wodę, to „gąbkowa wojna”. Zasady są proste – rodzice przygotowują jak najwięcej gąbek lub czystych ściereczek oraz miski wypełnione wodą. Zadaniem dzieci jest rozegranie wodnej bitwy, co nie tylko będzie doskonałym pomysłem na pozbycie się rozsadzającej maluchy energii, ale również sposobem na ochłodę w upalny dzień. Dzieci będą zachwycone, jeżeli pozwoli im się „atakować” rodziców. Wygrywa oczywiście osoba, która najdłużej pozostanie sucha. Bańki mydlane Ciepły letni cień daje doskonałą okazję do tego, by bawić się puszczaniem baniek mydlanych. Wcale nie trzeba do tego specjalnego sprzętu – płyn można zrobić samemu, używając do tego wody, pieniącego się płynu do mycia naczyń oraz kilku kropli gliceryny, która nada bańkom sprężystości i pięknych kolorów. Mieszankę najlepiej przelać do sporej plastikowej miski, by każdy na podwórku mógł mieć do niej swobodny dostęp. Do puszczania baniek nada się wiele dostępnych w domu rzeczy: druciane wieszaki, lejki czy obręcze wycięte z butelek. Trochę koloru Wiele osób ma farbki do malowania ciała – teraz mogą przydać się do zabawy w letni dzień. Wystarczy ubrać maluchy w kostiumy kąpielowe, dać im farbki i pozwolić działać. Mogą spokojnie malować swoje rączki, nóżki albo plecy rodzeństwa – oczywiście pod nadzorem dorosłego! A gdy zabraknie miejsca do malowania, wystarczy zmyć te oryginalne dzieła sztuki i można bawić się od nowa. autor: Katarzyna Błasik, źródło: Leśne przedszkole, czyli dzieci na łonie natury Ekologia i przyroda to zagadnienia, z jakimi wielu rodziców chce zapoznać swoje dzieci. Warto więc poznać ideę leśnych przedszkoli, czyli placówek które działają głównie na świeżym powietrzu. Ilu rodziców zdecydowałoby się posłać swoje dziecko do przedszkola, gdzie maluchy, niezależnie od pogody, spędzają większość czasu na świeżym powietrzu? Wiele polskich mam nie wzięłoby nawet pod uwagę takiej możliwości, chociaż w innych krajach leśne przedszkola zdobywają coraz to nowych zwolenników i prężnie się rozwijają. Skąd pomysł na leśne przedszkole? Leśne przedszkole niektórym może wydawać się nowatorskim eko-pomysłem – i te osoby nie przypuszczają nawet, jak bardzo się mylą! Koncepcja powstała bowiem jeszcze w dziewiętnastym wieku, a pierwsze oparte na niej przedszkole otwarto w Danii w latach 50. XX w. Od tego czasu idea ta przyjęła się na gruncie skandynawskim, a obecnie staje się bardzo popularna na przykład w Niemczech a także w Czechach. Leśne przedszkola powstają też w Japonii, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii czy Stanach czym polega idea leśnego przedszkola? Chodzi po prostu o to, by dzieci spędzały większość czasu na łonie natury, bawiąc się na świeżym powietrzu. Liczy się oczywiście jakość tego powietrza, więc maluchy powinny przebywać w lesie, parku lub na polanie. Pod gołym niebem odbywa się większość czynności znanych z przedszkolnych sal: spożywanie posiłków, odpoczynek (na przykład drzemka). Przedszkolaki nie dysponują gotowymi zabawkami, sięgają więc po patyczki, szyszki czy przedszkole dysponuje też zapleczem, gdzie można się schronić, wysuszyć ubranie czy skorzystać z toalety. Czy leśne przedszkole się sprawdza? W krajach, gdzie leśne przedszkola zadomowiły się na dobre, pedagodzy chwalą ich ideę. Maluchy, które większą część dnia spędzają na łonie natury, są lepiej zahartowane i rozwinięte ruchowo od rówieśników uczęszczających do klasycznych placówek. Stają się też bardziej samodzielne i rozważniejsze, gdyż uczą się rozpoznawać ryzyko oraz odpowiednio je w leśnym przedszkolu dziecko z bliska doświadcza zjawisk przyrodniczych. Las, jego mieszkańcy i rośliny przestają być „egzotycznymi” zjawiskami. Przedszkolaki często też mają do dyspozycji grządki, gdzie hodują własne warzywa i kwiaty. To z kolei uczy je systematyczności i tego, wychowankowie leśnego przedszkola są kreatywni, lepiej dogadują się z rówieśnikami, ponieważ uczą się współpracy podczas codziennych czynności. Leśne przedszkole na polskim gruncie Chociaż leśne przedszkole w Polsce nie jest jeszcze powszechnym zjawiskiem, to pomysł nie wydaje się całkiem obcy. Powstało już kilka takich placówek, na przykład w Białymstoku, Warszawie czy Krakowie. Niektóre przedszkola proponują większą ilość godzin, jakie dzieci miałyby spędzać poza murami budynku. Z idei leśnych przedszkoli czerpią też organizatorzy leśnych półkolonii dla pokaże, czy Polska pójdzie w ślady Czech, gdzie w ciągu pięciu lat powstało aż sto dwadzieścia leśnych przedszkoli. Co więcej, leśne placówki mają tam nadany prawny status przedszkoli. autor: Katarzyna Błasik / Zabawy z papierem są fajne Grafomotoryka – nauka pisania i kreślenia – ASD i pokrewneWycinanie – motoryka mała – uczniowie ze spektrum autyzmuWiosenne zabawy – sensoryczno – motoryczne – ASD – rewalidacjaMotoryka mała – zajęcia rewalidacyjne dla dzieci ze spektrum autyzmuAktywności rozwijające sprawność motoryki małej i percepcji wzrokowejScenariusz zajęć terapeutycznych z wykorzystaniem programu M. Frostig, D. HorneTerapia ręki – program dla dzieciZmysł dotyku – percepcja czuciowa Czas trwania: 60 minutTemat: „Zabawy z papierem są fajne. Usprawnianie pracy rąk i dłoni dziecka z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym”. DZIECKO: – uczestniczy czynnie w ćwiczeniach rozwijających sprawność rąk,– usprawnia i ćwiczy koncentrację uwagi,– doskonali koordynację wzrokowo-ruchową,– rozwija inwencję twórczą i wyobraźnię,– usprawnia tor oddechowy,– nawiązuje kontakt emocjonalny z nauczycielem,– buduje poczucie bezpieczeństwa,– umiejętnie rozpoznaje części ciała, ma świadomość własnego ciała. Metody: – stymulacja polisensoryczna,– metoda zabawowa,– ćwiczenia grafomotoryczne,– masaż powierzchniowy dłoni,– praktycznego działania,– muzykoterapia,– metoda ruchu rozwijającego według Weroniki Sherborne. Forma pracy: indywidualne zajęcia rewalidacyjne. Środki dydaktyczne: oliwka do masażu, tekst z wierszykiem, płyta z muzyką relaksacyjną, magnetofon, różne rodzaje papieru: gazeta, bibuła, papier ścierny, papier śniadaniowy, kartka papieru A4, ręczniki papierowe, klej, spray. Zasady: – wzmacnianie aktywności dziecka poprzez pochwały i zachęcanie,– opieranie się na zainteresowaniach dziecka,– zaspokajanie podstawowych potrzeb psychicznych (akceptacji, uwagi),– indywidualizacja – nauczyciel dostosowuje prace do możliwości dziecka, jego tempa i ZAJĘĆ:Zajęcia wstępne: 1. Powitanie. Nauczyciel podaje rękę dziecku i jednocześnie wypowiada jego imię. 2. Wykonanie masażu dłoni dziecka przy użyciu oliwki dla dzieci. 3. Posmarowanie dłoni dziecka, rozsmarowanie oliwki, 4. Zabawa paluszkowa –masażyk z wierszykiem. Wspinał się pajączek po rynnie. [wędrujemy palcami od dołu ku górze po dłoni dziecka]Spadł wielki deszcz i zmył pajączka. [koniuszkami palców uderzamy lekko w dłoń dziecka]Zaświeciło słoneczko, [masujemy dłoń ruchem okrężnym]Wysuszyło pajączka, rynnę i… [masujemy tak długo, aż poczujemy ciepło]Wspinał się pajączek po rynnie… [zaczynamy od początku] Możemy zabawę zrobić na jednej rączce, potem na drugiej lub od razu na grzbietowej części dłoni – głaskanie, rozcieranie zewnętrznej części dłoni – głaskanie, wykonywanie okrężnych ruchów itp. „Iskierka przyjaźni” – nauczyciel trzyma dziecko za rękę i mówi, że jak tylko poczuje uścisk, to ma się do niego uśmiechnąć. Zajęcia właściwe: 1. Poznanie przez dotyk różnego rodzaju papierów: bibuła, gazeta, papier ścierny, papier śniadaniowy, kartka papieru A4, ręczniki papierowe. 2. Zabawy z wybranym przez dziecko papierem: *biała kartka A4 – kreślenie kształtów, kropek, linii przy muzyce relaksacyjnej. *bibuła – zabawa przy muzyce z różnym tempem. Dziecko macha pociętą przez nauczyciela bibułą w rytm muzyki. W zabawie też uczestniczy nauczyciel, ma swoja bibułę i razem z dzieckiem macha w takt muzyki. *papier ścierny – delikatne dotykanie papierem po dłoniach dziecka. *papier śniadaniowy – darcie go z pomocą nauczyciela, słuchanie szelestu przy rozdzieraniu go na kawałki, próba naśladowania przez dziecko odgłosu szelestu papieru. * gazety: „Obraz z gazet” – nauczyciel wspólnie z dzieckiem drze gazety na małe kawałki. Następnie, smaruje kartkę A4 klejem i strzępki gazet dziecko może rzucać lub dmuchać na kartkę. Gdy gazety się przykleją, można kolorowymi sprayami spryskać pracę, nakleić gotowe elementy np. ulubione postacie z bajek dziecka. *ręczniki papierowe – robienie kulek z papieru, rzucanie do celu, prostowanie. Nauczyciel pomaga dziecku. Zajęcia końcowe: 1. Relaksacja przy muzyce: elementy ćwiczeń wg W. Sherborne: – wymawianie przez nauczyciela poszczególnych części ciała i wspólne pokazywanie ich razem z dzieckiem:*klepiemy się po brzuszku,*głaszczemy się po głowie,*masujemy ręce,*poklepujemy stopy,*masujemy kolana. 2. Porządkowanie miejsca pracy – sprzątanie porozrzucanych papierów do kosza. 3. Pożegnanie dziecka przez nauczyciela. Powtarzamy wierszyk o pajączku i ponownie używamy oliwki, masujemy chwilę dłoń dziecka. Tą czynność można wykonywać zawsze przy spotkaniach z nim. Na zakończenie zabawa: „Iskierka przyjaźni”. Autor: Emilia Kałuska / Inspiracje: Chodźże na pole! (bezpłatny ebook) – „Cenne i ciekawe przyrodniczo miejsca są również w wielkich miastach. Często nawet nie wiemy, że mamy je na wyciągnięcie ręki, a przecież musimy je poznać, żeby móc chronić. Chodźże na pole! opowiada o miejskiej przyrodzie na przykładzie Krakowa i dla krakowian będzie gotowym przewodnikiem turystycznym. Jednak mieszkańcy innych miast również powinni znaleźć w nim coś ciekawego – poza uniwersalnymi ciekawostkami i informacjami, również dowód na to, że nawet w wielkim Krakowie jest dzika przyroda. A skoro w Krakowie jest, to dlaczego nie poszukać jej w swoim mieście?” — dr Justyna Kierat, biolog, rysownik, prowadzi bloga Pod kreską„ Hortiterapia Eko – zabawy, scenariusze, zajęcia „Z Natury” Mowa komunikacja i język logopedia scenariusze… Umiejętności społeczne socjoterapia scenariusze zajęć… Emocje – scenariusze zajęć… Lekcje, scenariusze, zabawy, ćwiczenia, zajęcia, programy: Co będzie następne? – ciągi, układanki – arkusze – materiałyKolorowanki z numerami, literami, działaniami, godzinami – ćwiczeniaPoczucie winy, strach – lekcje dla ucznia z niepełnosprawnością intelektualnąMikołaj – arkusz pracy dla ucznia z niepełnosprawnością intelektualnąW Krainie Świętego Mikołaja – scenariusze zajęćUsprawnianie manualne – Program zajęć rewalidacyjnych, niepełnosprawność intelektualnaJeżyna – arkusz pracy dla ucznia z trudnościami z uwagąPodgrzybek – arkusz pracy dla ucznia z trudnościami z uwagąZajęcia edukacyjno-terapeutyczne dla dziecka z głęboką niepełnosprawnością intelektualną – metoda dobrego startu M. BogdanowiczStymulacja bazalna – terapia dla dzieci z głęboką niepełnosprawnością intelektualnąZasady – arkusz pracy dla ucznia z ASD i niepełnosprawnością intelektualnąProgram zajęć rewalidacyjnych dla ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkimIndywidualny program zajęć rewalidacyjnych dla ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim dla II etapu nauczaniaPołącz w pary – uwagaBól fizyczny – arkusz pracy dla ucznia z ASD i niepełnosprawnością intelektualną #arkusz #asd #Asperger #autyzm #dzienniki #edukacja #emocje #grafomotoryka #historyjka #intelektualna #IPET #komunikacja #lekcja #manualne #metody #motoryka #mowa #niepełnosprawność #niepełnosprawnośćintelektualna #pedagog #percepcja #pisanie #program #przedszkole #rewalidacja #scenariusz #scenariusze #schemat #sensoryka #SI #sposoby #społeczne #szkoła #terapia #terapiaręki #uczeń #umiejętności #umiejętnościspołeczne #uwaga #za #zabawa #zabawy #zajęcia #zajęciaterapeutyczne #ćwiczenia

zabawki dla niepełnosprawnych dzieci