TABULATURY NA GITARĘ: Łatwe piosenki biesiadne • Podręcznik ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! Zacznijmy od ustalenia wejść i wyjść w naszej wieży hi fi jaką posiadamy. Prawie każdy sprzęt audio stereo a przynajmniej większość, zaopatrzony jest w tor audio o nazwie "AUX" gniazda te znajdziemy z tyłu wieży, powinny być podpisane, gniazda te są zawsze dwa, biały i czerwony a wpinamy do nich wtyki o popularnej nazwie "czincz" gniazdo białe to jedna strona panoramy (L) a Muzykę na płycie Łatwe melodie świata na gitarę można u nas kupić już za 34,99 zł. Zapewniamy też łatwość i przejrzystość w dokonywaniu zakupów. Wszystkie ceny produktów są wyraźnie wyświetlane na naszej stronie, a każdy produkt jest opisany w pełni i zawiera informacje na temat specyfikacji i cech produktu. Zobacz Bob Dylan (Easy Guitar) - nuty na gitarę klasyczną - łatwe opracowanie w naszej internetowej księgarni muzycznej: Alenuty.pl Przeznaczenie. gitara akustyczna. 109, 00 zł. zapłać później z. sprawdź. 117,99 zł z dostawą. Produkt: Pokrowiec na gitarę akustyczną - 10 mm pianki. kup do 14:30 - dostawa w sobotę. 3 osoby kupiły. manfaat salep pi kang shuang untuk flek hitam. W księgarni muzycznej dostępne są nuty na gitarę klasyczną przygotowane dla muzyków będących na różnym poziomie zaawansowania, również dla najmłodszych dzieci rozpoczynających naukę w szkole czy ognisku muzycznym. Znajdziemy tu nuty na gitarę klasyczną dla początkujących, które pozwalające opanować podstawy gry na tym instrumencie: etiudy, suity czy walce. Także gamy i pasaże na stałe goszczą na naszych półkach jako niezbędny element przy nauce gry. Wśród dostępnych publikacji pojawiają się także utwory współczesnych kompozytorów i muzyków różnych gatunków muzycznych jak jazz, blues, pop, flamenco dla bardziej zaawansowanych gitarzystów. Do ulubionych wydawnictw naszych Klientów należą utwory muzyki filmowej do bajek i filmów Disneya jak Zaplątani, Kraina lodu, Zaczarowana czy Merida Waleczna w opracowaniu na fortepian, głos i gitarę. Nie zabrakło również takich klasyków jak Toccata i Fuga d-moll Bacha czy inne znane utwory. Bardzo istotny w poszukiwaniach wybranych pozycji jest podział materiałów na nuty, podręczniki do nauki gry, duety gitarowe. Ułatwia przeglądanie zawartości danej kategorii i wybór najbardziej odpowiednich pozycji do nauki czy doskonalenia gry na gitarze klasycznej. Z naszymi propozycjami nauka gry na gitarze będzie samą przyjemnością. kwaziii Posty: 53 Rejestracja: 25 wrz 2008, 18:55 Najprostsze solo na gitarę. Wiem, że o najprostsze riffy na gitarę to było miliard tematów, o solo pewno też trochę, ale takowego znaleść nie mogę. Mam prośbę podajcie jakie sola według Was są najprostsze z najprostszych Bo riffy już katuje i katuje, przydałoby się solo Z góry dzięki za pomoc i pewno znowu umieściłem temat w niewłaściwym dziale ? Jak tak to przepraszam i proszę o przeniesienie. Czekam na propozycje ^^ KLapovchy Posty: 1892 Rejestracja: 11 cze 2007, 21:09 Lokalizacja: Bystrzyca Górna Post autor: KLapovchy » 29 wrz 2008, 15:58 Come as you are [size=85]Już z wiosłem --> jednak Fender :)[/size] wheatus Posty: 463 Rejestracja: 04 wrz 2008, 21:47 Post autor: wheatus » 29 wrz 2008, 16:27 Sex Pistols Green Day "American Idiot" Yamaha C30M Zeezy Posty: 494 Rejestracja: 18 lip 2008, 13:32 Lokalizacja: Płock Post autor: Zeezy » 29 wrz 2008, 16:29 [img] [img] Misiexx Posty: 413 Rejestracja: 08 lut 2008, 20:08 Lokalizacja: Bydgoszcz Post autor: Misiexx » 29 wrz 2008, 16:41 Green Day - Wake me Up When September Ends. Spróbuj ze słuchu, prostszego solo chyba nie ma zxcvbnmasdqwe Posty: 3759 Rejestracja: 27 cze 2006, 8:44 Lokalizacja: Lublinowo Post autor: zxcvbnmasdqwe » 29 wrz 2008, 17:14 hotelświebodzin - monsun smells like teen spirit, running free maidenów Zeezy Posty: 494 Rejestracja: 18 lip 2008, 13:32 Lokalizacja: Płock Post autor: Zeezy » 29 wrz 2008, 17:23 zxcvbnmasdqwe pisze:hotelświebodzin - monsun smells like teen spirit, running free maidenów Tu jest link: [img] [img] Dyzio Posty: 681 Rejestracja: 04 lut 2008, 16:21 Lokalizacja: Sosnowiec Kontakt: Post autor: Dyzio » 29 wrz 2008, 18:25 Że też nikt nie wspomniał o legendarnej solówki z utworu Metaliici pt. "Nothing Else Matters" Ibanez RG 2550Z->Pod Xt Live->Marshall 8008->Marshall MC212 NiecnyKsiaze Posty: 8462 Rejestracja: 13 gru 2006, 12:49 Post autor: NiecnyKsiaze » 29 wrz 2008, 18:33 Najprostsza solówka jaką znam -- nie znam prostszej -- to w Boredom zespołu Buzzcocks: Solówka zaczyna się w 1:25. Gra się pustą strunę e i dokłada palec na 7 progu i na zmianę Kto to przebije, jeśli chodzi o prostotę? [size=85] [url= o adminach[/url] [url= o forach[/url] Antek[/size] Luki1132 Posty: 590 Rejestracja: 21 lut 2008, 17:58 Lokalizacja: Warszawa Post autor: Luki1132 » 29 wrz 2008, 18:52 Ja przebijam Pamiętam Niecny, że kiedyś mówiłeś o takiej solówcę co posiada jeden dźwięk Muszę poszukać. mystic Posty: 1968 Rejestracja: 09 lis 2006, 17:53 Lokalizacja: 57-300 Kontakt: Post autor: mystic » 29 wrz 2008, 19:00 outsajder pisze:Green Day "American Idiot" widziałem video na którym ta solówkę gra muzyk sesyjny Dyzio Posty: 681 Rejestracja: 04 lut 2008, 16:21 Lokalizacja: Sosnowiec Kontakt: Post autor: Dyzio » 29 wrz 2008, 19:12 NiecnyKsiaze pisze:Najprostsza solówka jaką znam -- nie znam prostszej -- to w Boredom zespołu Buzzcocks: Solówka zaczyna się w 1:25. Gra się pustą strunę e i dokłada palec na 7 progu i na zmianę Kto to przebije, jeśli chodzi o prostotę? Chyba zagiołeś wszystkich Nawet HŚ - Monsum już trudniejsze jest. Ibanez RG 2550Z->Pod Xt Live->Marshall 8008->Marshall MC212 kwaziii Posty: 53 Rejestracja: 25 wrz 2008, 18:55 Post autor: kwaziii » 30 wrz 2008, 17:33 dzięki wielkie za pomoc. Jesteście wielcy NiecnyKsiaze Posty: 8462 Rejestracja: 13 gru 2006, 12:49 Post autor: NiecnyKsiaze » 30 wrz 2008, 17:41 BTW, Luki, chyba jednak mówiłem o tej samej solówce, choć wyobrażam sobie taką na jednym dźwięku także. Powiem jak: W Boredom gitara rytmiczna i basowa (w prymie) podążają za melodią piosenki. A solowa - jedynie harmonizuje dźwiękami E oraz H. Możemy sobie teraz spokojnie wyobrazić, że gitara basowa i rytmiczna graja ciekawą progresję do której jeden jedyny dźwięk gitary solowej będzie pasował. Myślę, że jestem w stanie wymyśleć przykład [size=85] [url= o adminach[/url] [url= o forach[/url] Antek[/size] yogi39 Posty: 14 Rejestracja: 10 sty 2008, 9:02 Post autor: yogi39 » 30 wrz 2008, 18:02 naucz sie grać "gwizd" z Kill Billa. Fajnie brzmi i jest w miarę łatwy. Kod: Zaznacz całyTwisted Nerve Guitar Oto dziesiątka partii gitarowych, które należy znać i spróbować je zagrać (przy odrobinie wprawy). Wybór jest czysto subiektywny, ale uzasadniony. Jimi Hendrix, Voodoo Child (Slight Return) W każdym zestawieniu jak to nie może zabraknąć ojca nowoczesnej gitary. W końcu to dzięki niemu gra solowa nabrała nowego znaczenia – przestała być jedynie ozdobnikiem, a stała się elementem, wokół którego budowano kompozycję. Voodoo child jest tego dobrym przykładem. Poszczególne riffy porządkują tkankę muzyczną pomiędzy kolejnymi popisami mistrza. Całość była prowadzona przez Hendrixa z lekkością i wyluzowaniem, ale bez miejsca dla utraty kontroli nad dźwiękiem. Led Zeppelin, Stairway to heaven „Schody…” to jedna wielka ciekawostka. Firma płytowa chciała wydać 8-minutowe nagranie na singlu, ale zespół się temu sprzeciwił. Mimo to kompozycja odniosła sukces i dziś jest to jeden z ulubionych „materiałów szkoleniowych” młodych gitarzystów. Jego popularność sprawiła, że w sklepach muzycznych pojawiały się żartobliwe informacje o zakazie grania Stairwaya. Warto dodać, że podczas nagrywania sola Page posługiwał się telecasterem, a nie na kojarzonym z utworem, dwugryfowym gibsonem SG. Queen, Bohemian rhapsody To nie był materiał na przebój ze względu na długość i wstawki operowe. A jednak… Dodatkowo Brian May dał tu znakomity przykład, jak rozkładać akcenty w partii gitarowej. Grał najpierw w niskich rejestrach, potem wysokich, przyśpieszał, zwalniał, mocniej uderzał w struny przy każdej zmianie akordu w tle, a jego instrument – Red Special – charakterystycznie „krzyczał”. Efekt ten został wzmocniony użyciem dwóch przetworników single coil, w tym jednego w przeciwfazie. The Eagles, Hotel California Większość piosenek opiera się na rozdzieleniu ról gitarzysty rytmicznego i prowadzącego. W „Hotelu” sytuacja wygląda inaczej. Rozpoczyna ją pojedynek Dona Feldera i Joe Walsha, a kończy wspólne granie tego samego motywu. Interesująca jest też budowa utworu. W uproszczeniu jego podstawą jest skala h-moll, która (wraz z kolejnymi przejściami akordów) zmienia się w inną tonację. W końcu muzyka to nie tylko wydobywanie dźwięków, ale i sztuka ich łączenia. Dire Straits, Sultans of swing W latach 70. ton wyznaczał rock progresywny, punk, glam i disco. Na tym tle „Sułtani” brzmią zaskakująco „zwyczajnie”. Tajemnica Knopflera tkwi w jego technice. Grał palcami – co rzadkie – i w ten sposób próbował uzyskać efekt zbliżony do banjo. Dzięki temu zabiegowi posiadał wyrazistą artykulację oraz szereg dodatkowych dźwięków związanych z szarpaniem, muskaniem oraz tłumieniem strun. Tym samym brzmienie zostało wzbogacone o niuanse, które trudno byłoby uzyskać z pomocą kostki. Michael Jackson, Beat it Osobą odpowiedzialną za powstanie sola był Eddie Van Halen – mistrz operowania pływającym mostkiem floydrose oraz tappingu (techniki hammer on – pull off z użyciem palców prawej i lewej ręki). Na jego popis u „króla popu” złożyły się zarówno szybkie, precyzyjne prowadzone partie, jak również momenty spowolnienia, podczas których zmniejszał lub zwiększał „wajchą” napięcie strun. Co ciekawe za swoje nagranie muzyk nie wziął wynagrodzenia (niektórzy utrzymują, że mógł za nie nawet zapłacić). Steve Ray Vaughan, Rood mood Jednym z najciekawszych elementów techniki Steve’go był sposób trzymania instrumentu, daleki od „szkolnych” zaleceń. Kciuk kładł nie z tyłu gryfu, ale wykorzystywał go do tłumienia lub dociskania strun basowych, a do podciągania używał trzech palców jednocześnie. Z jednej strony była to konieczność, ponieważ do swoich instrumentów zakładał bardzo grube zestawy, z drugiej zaś przekazywał do gitary sporo siły. I tę energię słychać w Rood mood. Metallica, One Kompozycja zaczyna się niepokojąco. Potem napięcie narasta, by ostatecznie eksplodować. Gra Jamesa Hetfielda oraz Kirka Hammetta naśladuje odgłosy wojny – serie karabinów maszynowych, wybuchy granatów, pocisków artyleryjskich, moździerzy. W tym samym tonie utrzymane są sola – od pozornie spokojnych, mających w sobie coś z muzyki klasycznej, po szaleńczo szybkie, agresywne. Ciekawostką jest to, że One to pierwszy oficjalny teledysk w karierze zespołu. Guns N’ Roses, November rain Można żartować, że gitarzyści czasem lepiej się prezentują, niż grają. W przypadku Slasha image oraz umiejętności muzyczne szły w parze. W November rain jest kilka partii solowych i to całkiem udanych. Jednak dopiero ostatnia – finałowa – zapada w pamięć. Taki jest bowiem sens tego rodzaju gry – czasem jest ona „wypełniaczem”, czasem „kropką nad i”. W „listopadowym deszczu” pełni ona kluczową rolę – jest to zamknięcie i podsumowanie utworu – coda, o której trudno zapomnieć. Audio Slave, Like a stone Po zawieszeniu działalności Rage Against The Machine można było mieć wątpliwości, czy pozostali na scenie muzycy będą w stanie zagrać coś interesującego. Tom Morello udowodnił, że obawy te były przedwczesne. W czasach RATM jego styl miał naśladować zachowania DJ-a. Like a stone jest wyraźnie bardziej melodyczne. Ale w solówce gitara zaczyna „krzyczeć” jak za dawnych, dobrych czasów za sprawą dwóch efektów – Digitech Whammy (pitch shifter) oraz cyfrowego delaya od Bossa. SummaryArticle Name10 najlepszych solówek gitarowychDescription10 najlepszych solówek gitarowych, subiektywny wybór najlepszych solówek Publisher NameNauka gry na gitarze Wrocław Publisher Logo Chuck Berry - Johnny B. Goode Startujemy z jeszcze do niedawna żywą legend i historią muzyki. Gdyby nie Chuck Berry bylibyśmy dziś w zupełnie innym miejscu, zarówno jeśli chodzi o szeroko rozumianą muzykę rozrywkową (w tym rocka) jak i gitarzystów. Mogę sobie tylko wyobrazić, jaką rewolucję wywołały dźwięki wydobywające się z gitary Berry’ego, kiedy zostały one po raz pierwszy usłyszane przez całe pokolenie przyszłych muzyków. To Berry pokazał wszystkim, jaki potencjał tkwi w gitarze elektrycznej. Potencjał, który obficie wykorzystywany jest do dziś. Eddie Van Halen - Eruption Eddie Van Halen przysłużył się popkulturze jako muzyk, który spopularyzował prawdziwie wirtuozerskie granie na gitarze. Przed nim zwracano u gitarzystów uwagę na technikę, ale też kompozycję, melodie i oczywiście riffy. I dopiero Van Halen sprawił, że ludzie masowo zaczęli fascynować się ekwilibrystycznymi solówkami, od których można dostać zaburzenia błędnika i oczopląsu. A utworem, którym Eddie przedstawił się światu, był Eruption, z pierwszej płyty Van Halen. Jimi Hendrix - Purple Haze Mimo upływu lat Jimi Hendrix ciągle nie ma sobie równych i pozostaje najlepszym oraz najbardziej nowatorskim gitarzystą, jakiego znała branża muzyczna. Wystarczy wymienić granie łokciem czy zębami, pod przeróżnymi kątami znanymi chyba tylko joginom. Hendrix zachwycał nie tylko techniką, artystycznym szaleństwem i nonszalancją, ale i ponadprzeciętnymi zdolnościami kompozytorskimi, które sprawiały, że wystarczyło mu dosłownie kilka chwil, by wcisnąć słuchacza głęboko w siedzisko. John Petrucci - Stream of Conciousness John Petrucci z Dream Theater to bodajże największy spadkobierca historii wirtuozów rocka. Jego inspiracje sięgają od Hendrixa przez Briana Maya z Queen aż po Kirka Hammetta z Metalliki i Steve’a Vaia. I wszystko to słychać w jego niesamowitej grze. Emocje, melodyka i pasja przeplatają się z matematyczną precyzją i nadludzką wręcz precyzją. Steve Vai - For the Love of God Po tym jak Eddie Van Halen pokazał światu, że gitarowa wirtuozeria może być cool, Steve Vai miał już przetarte szlaki i wykorzystał je nad wyraz dobrze. Wydana w 1990 roku płyta "Passion & Warfare" nie tylko jest jedną z najlepiej sprzedających się płyt instrumentalnych w historii, ale ma też na koncie nominacje do nagród Grammy, które na początku lat 90., coś tam jeszcze znaczyły. Cały utwór For The Love of God to praktycznie trwająca ponad 6 minut solówka – jedna z najbardziej niesamowitych, poruszających, mistycznych i wbijających w fotel. Prince - Purple Rain Prince wielkim muzykiem był. Wciąż nie mogę wyjść z podziwu, jak wiele utworów udało mu się skomponować (a mówię tu tylko o tych, które zostały oficjalnie opublikowane). Poza genialnymi zdolnościami kompozycji, niesamowitą personą sceniczną, Prince był też wybitnym multiinstrumentalistą, a w przypadku gry na gitarze można go wręcz uznać za kawałek nie pokazuje lepiej jego wielkości niż niezapomniany Purple Rain – jedna z najlepszych rockowych ballad, jakie kiedykolwiek powstały. Z genialną solówką godną mistrza. Do dziś nie wiem, jakim cudem był on w stanie się tak ruszać na scenie i jednocześnie wyczyniać te wszystkie cuda z gitarą. Jimmy Page - Stairway to Heaven Jimmy Page zawsze był dla mnie człowiekiem z innej planety. W pozytywnym znaczeniu. Zawsze był o kilka kroków dalej, wyprzedzając innych i prezentując coś o wiele bardziej przełomowego i ambitnego, niż można było oglądać i słuchać wcześniej. Zafascynowany magią i mistycyzmem, zamknięty w swoim własnym zamku Page tworzył absolutnie wyjątkowe i magiczne dźwięki, szczególnie słyszalne w jego solówkach. Ze wszystkich jego dokonań to właśnie Stairway to Heaven najbardziej zakorzenił się w mojej pamięci, przy okazji też od dekad znajdując się w panteonie muzyki. Joe Satriani - Surfing with the Alien Satriani, którego najnowsza płyta, "What Happens Next", właśnie trafiła do sprzedaży, to jeden z najbardziej wpływowych gitarzystów, choćby z tego powodu, że wyszkolił on niemałą liczbę gitarzystów, którzy później zyskali większą sławę od niego (np. Kirk Hammett). Niektórzy nawet przerośli go technicznie (Steve Vai). Jego płyty z końcówki lat 80. samodzielnie spopularyzowały instrumentalne albumy gitarowe na całym to jeden z lepszych kompozytorów muzyki rozrywkowej, jakich znam i jeden z nielicznych gitarzystów, którzy potrafią sprawić, że ich gitary niemalże dosłownie śpiewają. Kawałek Surfing With the Alien z płyty o tym samym tytule to kwintesencja stylu i poziomu technicznego Satrianiego - luz, mnóstwo pozytywnej energii, świetne melodie, niemalże popowe, a na deser jedna z najszybszych solówek w historii. David Gilmour - Comfortably Numb David Gilmour zmienił podejście do rock and rolla, przechodząc z psychodelii i ostrych riffów do tworzenia kameralnej atmosfery i poetyckiego feelingu. Przepełnione delikatnością i pięknem, wywodzące się z bluesa solówki grane przez Gilmoura, w szczególności ta z kawałka Comfortably Numb Pink Floyd, do dziś nie mają sobie równych, jeśli chodzi o dotykanie emocji słuchacza. Slash - November Rain Nie jest to w żadnym razie wirtuozerska solówka, choć Slasha uważam za jednego z lepszych gitarzystów. Nie jest też szczególnie wybitna, ale z pewnością należy do najbardziej popularnych i uwielbianych. Odzwierciedla ona też przy okazji cały fenomen Guns N’ Roses, którzy niby wybitnym zespołem nie są, ale udało im się trafić w odpowiedni czas i zbudować renomę, która przyniosła im sławę. Andy Latimer - Ice Andy Latimer z zespołu Camel nie jest może wirtuozem, ale jego inspiracje Davidem Gilmourem i Mike’iem Rutherfordem z Genesis dały światu jedne z najpiękniejszych dźwięków, jakie człowiek kiedykolwiek wydobył z gitary. Zupełnie tak, jakby struny łkały po dotknięciu jego palców. Przejmujące, wzruszające, jedyne w swoim rodzaju, pełne smutku i piękna. Większość adeptów gitary za esencję i szczyt sztuki gitarowej uważa grę solówek. Fakt faktem - to gitarzysta ciągnący ładne solo, usiane trudnościami technicznymi i szybkimi przebiegami, jest największym idolem zagorzałych fanów rocka. Bogami dla młodych gitarzystów są więc Joe Satriani, Steve Vai, John Petrucci, Paul Gilbert, Marty Friedman, Eddie Van Halen, Yngwie J. Malmsteen, Gary Moore, M. Angelo Batio, Slash, Kirk Hammet, John Frusciante i wielu im podobnych. Niniejszy artykuł poświęcam więc grze solowej. Dla naszych rozważań i wspólnych treningów wybrałem parę solówek, które uważam za ciekawe technicznie i rytmicznie. Pamiętajmy - wiele osób potrafi sprawnie odegrać te solówki - ale o prawdziwej wielkości naszych idoli świadczy fakt, że to właśnie Oni je wymyślili. Zagrać - to wiele. Skomponować - to jednak więcej! Przy okazji tego artykułu chcę Wam polecić metodę treningu, którą stosuję od lat na sobie oraz na moich uczniach. Metodę te nazywam treningiem małych cegiełek. Oczywiście żadnej Ameryki tu nie odkrywam - tak ćwiczy od dawna wielu muzyków. Na czym polega "trening małych cegiełek"? Ucząc utworu, solówki - wybieram krótkie fragmenty, które uważam za ciekawe i trudniejsze technicznie czy rytmicznie. Te krótkie fragmenty (kilkusekundowe, kilkudźwiękowe, 1 - 2 taktowe) - to nasze "cegiełki". Zanim przedstawię uczniowi całe solo i dam tabulaturę - wałkujemy wspólnie wybrane przeze mnie "cegiełki". Z tych fragmentów, oszlifowanych niemal do perfekcji, składamy później dobrze brzmiącą całość. Zauważyłem, iż taki sposób ćwiczenia przynosi dobre efekty w postaci szybszego przyrostu umiejętności technicznych. Polecam więc i Wam taki sposób trenowania. Kolejne przykłady skonstruowałem zgodnie z metodą małych cegiełek w sposób następujący: nagranie audio prezentujące całą solówkę lub jej sporą część nagrane na podkładzie z pełnym aranżem (podkłady własnej produkcji lub gotowe z Internetu) tabulatura prezentująca wybraną "cegiełkę" treningową wraz z krótkim opisem wyjaśniającym nagranie audio pokazujące wybrany fragment jako ćwiczenie - nagrane z podkładem metronomu Zapraszam do wspólnych ćwiczeń Przykład 1 - Canon rock (Jerry C) E1--17----14--15--17----14--15-|--17--------------------14--15-| H2-----------------------------|------------14--15--17---------| G3-----------------------------|-----14--16--------------------| D4-----------------------------|-------------------------------| A5-----------------------------|-------------------------------| E6-----------------------------|-------------------------------| 1 2 3 4 1 2 3 4 Dobre ćwiczenie koordynujące poruszanie 4 palcami z obustronnym piórkowaniem W ćwiczeniu nagrałem 2 linie gitary grające w interwale oktawy Przykład 2 - "Knocking on a heavens door" (GNR, Slash solo) E1-----------------------------------------|-------------| H2-------------------------15--------------|-------------| G3------12--14B(14)-12-14~~-----14B(14)-12-|-12~~~~------| D4-----------------------------------------|-------------| A5-----------------------------------------|-------------| E6-----------------------------------------|-------------| 1 2 3 4 1 2 3 4 Zagrywka dobra do ćwiczenia gry techniką BENDING (tu - podciąganie struny o cały ton). Po dźwięku zagranym bendingiem jest dźwięk opuszczonej struny (bez dodatkowego uderzenia kostką). Przykład 3 - "Don`t cry" (GNR - Slash solo) E1-------------------------------------------------------|--------| H2---------------------------------------------------14B-|-12-----| G3------------------------------------------11-H(13)-----|----13--| D4-6/(8)-8/(9)-9/(11)--------9/(11)-11H(13)--------------|--------| A5-4/(6)-6/(7)-7/-(9)-9/(11)-----------------------------|--------| E6-------------------------------------------------------|--------| 1 2 3 4 1 ... Zagrywka grana oktawami. 1 palec gra dźwięki na strunie A5 oraz tłumi strunę D4 ; palec 3 lub 4 gra dźwięki na strunie G3. Przykład 4 - "Wishful thinking" (John Petrucci) E1----------------------------9-11|-9~~-----------------------------| H2--9-----11---12~~----9-11-12----|------12-11-12-9~~---------------| G3------------------11------------|-------------------11-10-11------| D4--------------------------------|---------------------------11~~--| A5--------------------------------|---------------------------------| E6--------------------------------|---------------------------------| 1 2 3 4 1 2 3 4 Ćwiczenie gry w skali jońskiej (tonacja Fis) . W drugim takcie dwa motywy o ciekawym opalcowaniu ( - 3-2-3-1 oraz 2-1-2-1 ) Przykład 5 - "Glasgow kiss" (John Petrucci) E1--10--7--9--10p9p7------------------------------------- H2------------------H10--7--10----10---10---------------- G3------------------------------9----7------------------- D4------------------------------------------------------- A5------------------------------------------------------- E6------------------------------------------------------- 1 2 3 4 Świetne ćwiczenie gry techniką LEGATO (pull-off + hammer on), dobrze wzmacniającę siłę palców ( zwł. 3 i 4 palec , wykonujące pull-off-y). Przykład 6 - "Belly dancer" (Joe Satriani) - fragment solo E1--------------------------------------------------------- H2--------------------------------------------------------- G3--12-H13-p12-p0-H10-p0-H12-p0---8-H10-p8-p0-H7-p0-H8-p0-- D4--------------------------------------------------------- A5--------------------------------------------------------- E6--------------------------------------------------------- 1 2 E1--------------------------------------------------------- H2--------------------------------------------------------- G3--5-H7-p5-p0--H4-H5-p4-p0--0-H1-H3-p1-p0----------------- D4-----------------------------------------H3--5~~~~------- A5--------------------------------------------------------- E6--------------------------------------------------------- 3 4 Ćwiczenie gry LEGATO na strunie G3 z przemieszczaniem się po gryfie. Zagrywka dość trudna - wymaga wypracowanej siły palców Zalecam ćwiczenie gry technikami LEGATO na nylonowych strunach gitary klasycznej. Przykład 7 - "Always with me always with you" (Joe Satriani tapping) E1------------------------------------------ H2--H12-T12p0-H11-T12p0-H9-T12p0-H7-T12p0--- G3------------------------------------------ D4------------------------------------------ A5------------------------------------------ E6------------------------------------------ 1 2 3 E1------------------------------------------ H2--H9-T12p0-H7-T12p0-H5-T12p0-H7-T12p0----- G3------------------------------------------ D4------------------------------------------ A5------------------------------------------ E6------------------------------------------ 1 2 3 Ciekawy TAPPING, gdzie palec ręki prawej (ja gram środkowym, ale Satriani używa tu palca wskazującego gra tylko dźwięk H (struna H2 - - próg 12). Palce lewej ręki grają melodię, wykorzystując techniki LEGATO. Przykład 8 - "You shock me all night long" (ACDC, Angus Young solo) E1--------------------------3--------------------------------------| H2-----------------------------3--6--------------------------------| G3--5B~~~~------r5-------------------5B-r5------3------------------| D4-------------------------------------------------5-----5---------| A5----------------------------------------------------5------------| E6-----------------------------------------------------------------| 1 2 3 4 1 2 3 4 1 2 ... Zagrywka w skali bluesowej z całkiem ciekawą rytmiką dźwięków i ładnym BENDINGIEM otwierającym solo. Przykład 9 - "I`m alright" (Neil Zaza) E1------------------------------16-17-19-19B-19~~~~----------19----19~~ H2--14~~~~----14-15--17~~--17-19--------------------------------------- G3--------------------------------------------------------------------- D4--------------------------------------------------------------------- A5--------------------------------------------------------------------- E6--------------------------------------------------------------------- 1 2 3 4 1 2 3 4 1 2 3 4 Zagrywka złożona z dwóch części, między którymi następuje zmiana pozycji lewej ręki. Dźwięk E (struna H2 - próg 17) zagrany jest dwukrotnie: - palcem 3 - palcem 1 (po zmianie pozycji ręki). Przykład 10 - "Dani California" (RHCP - John Frusciante solo) E1------------------------------------------------------------------------| H2--------------13--15~~--------13---15-13--15-13--15-13--15-13--15-13----| G3------------14--------------14--14------14-----14-----14-----14-----14--| D4--12~~~~----------------------------------------------------------------| A5------------------------------------------------------------------------| E6------------------------------------------------------------------------| 1 2 3 4 1 2 3 4 Dobre ćwiczenie koordynujące ruch palców na strunach H2 i G3 z obustronnym piórkowaniem. Grając tę zagrywkę nie należy poruszać palcem 1 (wskazującym). Przykład 11 - "Nothing else matters" (Metallica - James Hetfield) ||------12----12----------------------------------------| ||----12----12----15p12--12--------------14—-14---------| ||-14B----14B----------15--15-p14-14p12--14—-14-13-12~--| ||------------------------------------H14---------------| ||------------------------------------------------------| ||------------------------------------------------------| 1 2 3 1 2 3 1 2 3 1... Ciekawa zagrywka z BENDINGIEM i dwoma dźwiękami granymi wskazującym palcem położonym na 12 progu (struny H2 i E1). W dalszej części - zagrywka z użyciem technik LEGATO Przykład 12 - "Hotel Twoich snów" (Kombi - G. Skawiński) E1------8-H12p8----------------5-H8-p5--------------| H2-----8-------8-------------5--------5-------------| G3----9---------9----------5-----------5------------| D4-10-----------10----10----------------7------7----| A5------------------10-------------------7----7-----| E6-----------------8------------------------5-------| 1 2 3 4 1 2 3 4 Zagrywka grana po dźwiękach akordów C - a - z użyciem techniki ARPEGGIO, polegającej na miękkim pociągnięciu kostką - jednym ruchem przez kolejne struny - w celu wydobycia "potoku dźwięków". Przykład 13 - "Tylko ja i ty" (Dżem - J. Styczyński) E1--------------------------------------------------| H2--------------------------------------------------| G3-------------10-H12-10-\9----10-9----9------------| D4--------------------------12-----12----10-12-7----| A5--------------------------------------------------| E6--------------------------------------------------| 1 2 3 4 Zagrywka po skali eolskiej w tonacji d-moll. Ciekawy układ dźwięków, fajne opalcowanie - niezłe ćwiczenie koordynujące palcowanie z piórkowaniem. Jak zwykle u P. Styczyńskiego - ładna melodia. Podsumowanie Aby solo "słuchało się przyjemnie, potrzebne są wg mnie następujące elementy: dopasowanie solówki do całości utworu ładna, wpadająca w ucho melodyka solówki z wyraźną kulminacją ciekawe zastosowanie skal muzycznych różnorodność użytych technik gitarowych ładna barwa gitary nietuzinkowa rytmika (dobór wartości rytmicznych dźwięków i pauz oraz ich osadzenie w metrum muzycznym) techniczna poprawność wykonania feeling - zdolność wykonawcy do przekazania ładunku emocjonalnego za pomocą dźwięków Oto moi ulubieni gitarzyści i za co cenię Ich najbardziej: Joe Satriani - super technika ze szczególnym uwzględnieniem gry technikami legato, bardzo wszechstronne zastosowanie skal muzycznych John Petrucci - super technika ze szczególnym uwzględnieniem gry techniką SHRED, niebywała czytelność dźwięków Slash - melodyjność solówek, ciepłe brzmienie, zastosowanie techniki bending Steve Vai - rozpoznawalność (oryginalność) melodyki, artykulacja, technika gry tzw. wajchą Eddie Van Halen - technika tapping Paul Gilbert - szybkość, fantastyczny picking Yngwie Malmsteen - niesamowite wręcz arpeggio Marty Friedman - feeling, "klimacik" Za najlepszego gitarzystę, znanego na świecie właściwie tylko z filmów w YouTube - uważam Gustavo Guerrę (świetna technika, miękkość gry). Polecam też Jerry`ego C (głównie za "Canon rocka", ale ma w swej kolekcji parę innych świetnych kawałków, np. "Whose Autumn" wg mnie majstersztyk kompozycyjny). Polecam więc granie coverów znanych i lubianych solówek mistrzów gitary. Polecam też próby tworzenia swoich dźwięków, własnych partii solowych. To jednak wymaga znajomości dźwięków na gryfie i umiejętności wykorzystania skal muzycznych - poczynając od podstawowych: pentatoniki i skali bluesowej. Wymaga to systematycznego treningu oraz lat doświadczenia w grze. Z muzycznymi pozdrowieniami Jarek vel rodzina123 18-10-2009r. Następny artykuł: Jak czytać tabulaturę? »

łatwe solówki na gitare akustyczną